Piórkiem i węglem - prof. dr hab. inż. arch. Wiktor Zin
Wykonał setki projektów, z których większość zrealizował - w kraju i za granicą. Budował, przebudowywał, odbudowywał, rewaloryzował. Architekt, konserwator zabytków, scenograf, autor kilkudziesięciu rozpraw naukowych i książek, felietonista, a przede wszystkim wybitny grafik i malarz...
Wiktor Zin urodził się 14 września 1925 r., w starym hrubieszowskim dworku (w którym przez pewien okres mieszkał Bolesław Leśmian) w rodzinie prowadzącej warsztat malarsko-pozłotniczy. Chciał uczyć się w gimnazjum, nie sprzyjał temu status finansowy Zinów. On jednak nie poddał się. Już wtedy nieźle rysował i wysłał swoje prace (panoramy i ulice miasteczka) do marszałka Edwarda Rydza-Śmigłego, notabene absolwenta Krakowskiej ASP, do szkiców dołączając list z prośbą o przyznanie mu stypendium. I tak Wiktor Zin rozpoczął naukę w hrubieszowskim gimnazjum. Tak rozpoczęło się życie ze sztuką i w sztuce przyszłego profesora...
Jako absolwent Politechniki Krakowskiej, a następnie asystent, adiunkt, docent i profesor zwyczajny (od 1979 r.) Politechniki Krakowskiej, był zatrudniony kolejno w: Instytucie Historii Architektury i Konserwacji Zabytków (dyrektor), w Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej (dziekan), był głównym architektem Krakowa, kierownikiem badań Staromiejskiego Zespołu Krakowa, przewodniczącym Krakowskiej Komisji Konserwatorskiej. Do 1981 r. był wiceministrem Kultury i Sztuki, Generalnym Konserwatorem Zabytków PRL, następnie przewodniczącym reaktywowanego przez siebie Towarzystwa Opieki nad Zabytkami i Międzyresortowej Komisji ds. Rewaloryzacji Zabytkowych Zespołów Miejskich, pracownikiem naukowym Wyższej Szkoły Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie. Wieloletni członek rady SARP, Doktor Honoris Causa Uniwersytetu w Budapeszcie i Politechniki Krakowskiej. Profesor odznaczony Honorową Odznaką AK ''Obrona ludności polskiej na Zamojszczyźnie'' (w latach 1939-1944), Krzyżem Kawalerskim, Krzyżem Oficerskim, Medalem Edukacji Narodowej, Medalem ''Polonia Mater Nostraest'', Medalem Meksykańskiej Akademii Nauk.
Profesor Wiktor Zin m.in. odtworzył odkryte piwnice w krakowskiej wieży ratuszowej, wykonał projekt przebudowy architektonicznej organów w cudownej kaplicy na Jasnej Górze, odrestaurował Teatr Słowackiego w Krakowie, Arsenał i Blok Ormiański w Zamościu, kaplicę Świętego Kazimierza w Radomiu, zrekonstruował Pomnik Grunwaldzki i zaprojektował Muzeum im. S. Wyspiańskiego (Kraków), stworzył projekty scenografii m. in. do "Strasznego Dworu" (Opera Wrocławska i Bałtycka), "Otella" (Teatr Wielki w Łodzi) - był niezrównanym twórcą przestrzeni scenicznej. Pisał rozprawy naukowe, książki i refleksyjne felietony ("Sztuka patrzenia" w Gazecie Krakowskiej). Ale największa sława i ogólna sympatia przyszła wraz z przez wiele lat prowadzonym przez niego programem telewizyjnym pt. "Piórkiem i Węglem", w którym - jak nikt inny wcześniej - ze specyficznym akcentem opowiadał widzom o architekturze Polski, równocześnie ją malując lub szkicując.
Przygotowując się w Rzeszowie do zajęć ze studentami na prowadzonej przez siebie Katedrze Dziedzictwa Kulturowego i Humanizacji Biznesu, Wiktor Zin zmarł nagle 17 maja 2007 r. Miał 82 lata.
