Czy zasiedzenie może dotyczyć także lasów państwowych? Ważna decyzja Sądu Najwyższego w kwestii działek leśnych
Czy zasiedzenie jest możliwe w przypadku lasów państwowych? Wieloletnie wątpliwości w kwestii tych nieruchomości gruntowych rozwiał niedawno Sąd Najwyższy. To kluczowa decyzja dla osób, które przejęły lub chciałyby przejąć działki leśne należące do Skarbu Państwa.
Spis treści
- Zasiedzenie lasów państwowych jest dopuszczalne – uznał Sąd Najwyższy
- Zasiedzenie – po ilu latach i na jakich zasadach?
Zasiedzenie lasów państwowych jest dopuszczalne – uznał Sąd Najwyższy
Czy osoba prywatna może przejąć na własność las państwowy na mocy prawa zasiedzenia? Przez wiele lat odpowiedź na to pytanie zależała od tego, na jakiego sędziego się trafiło – jedni nie widzieli problemu, inni byli zdecydowanie przeciwko. Sprawa otarła się w końcu o Sąd Najwyższy, który zdecydował, że zasiedzenie lasów państwowych jest dozwolone i odbywa się tak samo, jak zasiedzenie każdej innej nieruchomości.
Przypomnijmy, że zasiedzenie nieruchomości to mechanizm prawny pozwalający przejąć na własność cudze mieszkanie, dom, działkę czy inny obiekt. Do tej pory część sądów uznawała jednak, że mechanizm ten nie działa w przypadku lasów państwowych, które podlegają specjalnej ochronie na mocy ustawy o zachowaniu narodowego charakteru strategicznych zasobów naturalnych kraju. SN uznał jednak, że przepisy o ochronie zasobów naturalnych nie chronią działki przed zasiedzeniem.
– Artykuł 2 ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o zachowaniu narodowego charakteru strategicznych zasobów naturalnych kraju nie wyłącza możliwości zasiedzenia nieruchomości stanowiącej las państwowy – podał SN.
Na razie nie jest znane uzasadnienie decyzji. Dyskusja między sędziami musiała być jednak burzliwa, gdyż, jak podaje „Rzeczpospolita”, dwóch zgłosiło zdanie odrębne, czyli nie zgodziło się z decyzją reszty. Stanowisko SN otwiera jednak drogę kolejnym osobom do przejmowania działek leśnych Skarbu Państwa w drodze zasiedzenia.
Zasiedzenie – po ilu latach i na jakich zasadach?
Zgodnie z przepisami zasiedzenie następuje po spełnieniu określonych warunków. Najważniejszym jest władanie nieruchomością jak właściciel przez określony czas:
- 20 lat w przypadku zasiedzenia w dobrej wierze,
- 30 lat przy zasiedzeniu w złej wierze.
Jeśli osoba dokonująca zasiedzenia nie wiedziała, że użytkuje cudzą nieruchomość, mówi się o zasiedzeniu w dobrej wierze, a jeśli wiedziała – to w złej.
Zmiana właściciela nieruchomości nie następuje automatycznie – konieczne jest złożenie wniosku o zasiedzenie do sądu rejonowego. Rozpatrując daną sprawę, sąd sprawdza przede wszystkim, czy osoba dokonująca zasiedzenia faktycznie władała nieruchomością jak właściciel (np. płaciła podatek od nieruchomości) oraz czy nie doszło do przerwania biegu zasiedzenia (czyli czy nieruchomością faktycznie władano nieprzerwanie przez 20–30 lat).
Przerwanie biegu zasiedzenia następuje z reguły, gdy osoba dokonująca zasiedzenia podejmie kroki, których celem jest ustalenie lub potwierdzenie swojego prawa do danej nieruchomości (np. złożenie wniosku o wpis nowego właściciela do księgi wieczystej). Takie działanie oznacza bowiem, że osoba dokonująca zasiedzenia sama przyznaje, iż nieruchomość należy do kogoś innego.
– Bieg przedawnienia przerywa się (…) przez każdą czynność przed sądem lub innym organem (...) przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia – podaje art. 123 kodeksu cywilnego.
Warto dodać, że również oficjalne uznanie praw dotychczasowego właściciela do danej nieruchomości powoduje przerwanie biegu zasiedzenia. Uznanie może mieć formę np. zawarcia z prawowitym właścicielem umowy dzierżawy czy wynajmu danej nieruchomości. Przerwanie biegu zasiedzenia może też nastąpić w wyniku działań właściciela, np. gdy wystąpi on z powództwem o ustalenie własności czy o wydanie nieruchomości.
