Dyskusyjna nowelizacja
Od dawna oczekiwana nowelizacja rozporządzenia w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie - jest odsuwana przez kolejne rządy. Projekt z czasów urzędowania poprzedniego ministra budownictwa Andrzeja Aumillera z 14 stycznia 2007 roku nie doczekał się przekształcenia w akt prawny i ciągle obowiązują niedoskonałe zapisy nowelizowane w roku 2002.
Na stronach Ministerstwa Budownictwa (już po przekształceniu w Ministerstwo Infrastruktury) pojawił się 19 listopada 2007 roku kolejny projekt zmian rozporządzenia w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Zgodnie z informacjami w treści dokumentu, projekt został ponoć szeroko uzgodniony społecznie. W branży, jaką jest akustyka w architekturze, proponowane zapisy są nader dyskusyjne w świetle zapewnień nowego obozu rządzącego - co do uporządkowania procesu inwestycyjnego.
Niepokojące, z punktu widzenia prawnego, jest wprowadzanie w akcie prawnym rangi rozporządzenia zapisów jawnie faworyzujących wybrane grupy producentów wyrobów budowlanych. Wprowadzenie zapisów o ograniczeniu masy przegrody międzymieszkaniowej do 300 kg/m2 poprzez sugestię ma, naszym zdaniem, znamiona działań o charakterze lobbingowym na rzecz grupy producentów wyrobów budowlanych produkujących wyroby na tę przegrodę i o takiej masie powierzchniowej.
Ograniczanie możliwości tworzenia na parterze budynków wielorodzinnych pomieszczeń usługowych, zaspakajających potrzeby ich mieszkańców, jest złą praktyką. Kto i według jakich kryteriów ma uznać, że w danym przypadku jest uzasadnione stworzenie na poziomie zerowym pralni czy baru? Należy wprowadzić obowiązek eliminacji uciążliwości dla użytkowników budynku (w części mieszkalnej) przez prowadzenie działań zaradczych polegających na doborze odpowiedniej technologii budowy budynku wielorodzinnego na podstawie przewidywanego przeznaczenia pomieszczeń i realizowanych tam funkcji.
Niepochlebna dla prawodawcy jest też sytuacja, kiedy prawem stają się niefunkcjonujące (wycofane lub zastąpione) normy, do których należą PN-EN ISO 140-9:1998 i PN-EN ISO 140-12:1999. Zgodnie z danymi z katalogu Polskiego Komitetu Normalizacji zostały one zastąpione inną normą - ISO 10848-2:2007: Akustyka - Pomiary izolacyjności akustycznej w budynkach i izolacyjności akustycznej elementów budowlanych - Pomiar laboratoryjny izolacyjności od dźwięków powietrznych, dla sufitu podwieszanego z przestrzenią nad sufitem, mierzonej pomiędzy dwoma sąsiednimi pomieszczeniami.
Za wysoce niepokojące należy uznać, że w projekcie nowelizacji, w dziale poświęconym ewakuacji, nie zawarto żadnych informacji o wymaganiach dla dźwiękowych systemów ostrzegawczych, jakich stosowanie nakazuje Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 21 kwietnia 2006 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz.U. 2006 nr 80 poz. 563). Dalsze ignorowanie tego obowiązku przez Rząd będzie nie tylko przyczyniać się do problemów z odbiorami terminali lotniczych, ale i niemożliwością budowy bezpiecznych hoteli, dokonywania przebudów dworców kolejowych na EURO 2012, itp.
Można zrozumieć to, że Prawo budowlane nie służy rozwojowi dziedziny, ale bynajmniej nie powinno służyć technologicznemu uwstecznianiu, blokowaniu poszukiwania tańszych i mniej energochłonnych technologii - przy jednoczesnej możliwości uzyskania znacznie wyższych wskaźników izolacyjności akustycznej.
Dalszy brak traktowania akustyki w architekturze, jako branży budowlanej, w kolejnych ministerstwach ds. budownictwa skutkuje tworzeniem nieprzejrzystych aktów prawnych pozwalających na wielość interpretacji. Zapisy działu IX od lat nie przystają ani do potrzeb jakości użytkowej budynków, ani poprawności prowadzenia procesu inwestycyjnego, czy aktualnego stanu wiedzy technicznej z zakresu akustyki w architekturze.
