Ustawa o odnawialnych źródłach energii (11)
Ustawa o odnawialnych źródłach energii ROZDZIAŁ 11. Przepisy przejściowe
USTAWA z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii
(ogłoszona w Dzienniku Ustaw z 3 kwietnia 2015, poz. 478)
Spis rozdziałów
ROZDZIAŁ 1. Przepisy ogólne
ROZDZIAŁ 2. Zasady i warunki wykonywania działalności w zakresie wytwarzania energii
elektrycznej z odnawialnych źródeł energii w mikroinstalacji oraz małej
instalacji, z wyłączeniem wytwarzania energii elektrycznej z biogazu
rolniczego lub z biopłynów
ROZDZIAŁ 3. Zasady i warunki wykonywania działalności w zakresie wytwarzania energii elektrycznej
z biogazu rolniczego lub biopłynów oraz wytwarzania biogazu rolniczego lub biopłynów
ROZDZIAŁ 4. Mechanizmy i instrumenty wspierające wytwarzanie energii elektrycznej z odnawialnych
źródeł energii, biogazu rolniczego oraz ciepła, w instalacjach odnawialnego
źródła energii
ROZDZIAŁ 5. Gwarancje pochodzenia energii elektrycznej wytwarzanej z odnawialnych źródeł energii
w instalacjach odnawialnego źródła energii
ROZDZIAŁ 6. Krajowy plan działania w zakresie energii ze źródeł odnawialnych
ROZDZIAŁ 7. Warunki i tryb wydawania certyfikatów instalatorom mikroinstalacji, małych instalacji
i instalacji dnawialnego źródła energii o łącznej mocy zainstalowanej cieplnej nie większej
niż 600 kW oraz akredytowania organizatorów szkoleń
ROZDZIAŁ 8. Zasady współpracy międzynarodowej w zakresie odnawialnych źródeł energii
oraz wspólnych projektów inwestycyjnych
ROZDZIAŁ 9. Kary pieniężne
ROZDZIAŁ 10. Zmiany w przepisach obowiązujących
ROZDZIAŁ 11. Przepisy przejściowe
ROZDZIAŁ 12. Przepisy końcowe
ROZDZIAŁ 11.
Przepisy przejściwoe
Art. 185.
Od dnia wejścia w życie rozdziału 4 stawka netto opłaty, o której mowa w art. 95 ust. 1, wynosi 2,51 zł
za 1 MWh i obowiązuje do końca roku kalendarzowego, w którym rozdział 4 wszedł w życie.
Art. 186.
1. Świadectwa pochodzenia i świadectwa pochodzenia biogazu rolniczego wydane przed dniem
wejścia w życie rozdziału 4 zachowują ważność.
2. Do wykonania i rozliczenia obowiązku, o którym mowa w art. 9a ust. 1 i 8 ustawy zmienianej
w art. 179, za okres przed dniem wejścia w życie art. 179 pkt 5, oraz w zakresie kar pieniężnych za
nieprzestrzeganie tego obowiązku w tym okresie stosuje się przepisy dotychczasowe.
3. W sprawach związanych z wydaniem świadectw pochodzenia dla energii elektrycznej wytworzonej
przed dniem wejścia w życie rozdziału 4, stosuje się przepisy dotychczasowe oraz art. 9e1 ustawy
zmienianej w art. 179 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
4. Do spraw o wydanie świadectwa pochodzenia i świadectwa pochodzenia biogazu rolniczego,
dla energii elektrycznej i biogazu rolniczego wytworzonych przed dniem wejścia w życie rozdziału 4,
wszczętych na podstawie wniosków złożonych po dniu wejścia w życie rozdziału 4, stosuje się
przepisy dotychczasowe.
Art. 187.
Przepisy dotyczące obowiązku, o którym mowa w art. 9a ust. 1 ustawy zmienianej w art. 179,
w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się w terminie do dnia 30 czerwca 2019 r.
Art. 188.
1. Za 2015 r. odbiorca przemysłowy, przedsiębiorstwo energetyczne, odbiorca końcowy oraz
towarowy dom maklerski lub dom maklerski, o których mowa w ust. 2 pkt 1–5, w zakresie określonym
w ust. 17, są obowiązani:
1) uzyskać i przedstawić do umorzenia Prezesowi URE świadectwo pochodzenia lub świadectwo
pochodzenia biogazu rolniczego wydane odpowiednio dla energii elektrycznej lub biogazu
rolniczego, wytworzonych w instalacjach odnawialnego źródła energii znajdujących się na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub zlokalizowanych w wyłącznej strefie ekonomicznej lub
2) uiścić opłatę zastępczą, obliczoną w sposób określony w ust. 16
– do dnia 30 czerwca 2016 r.
2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, wykonują:
1) odbiorca przemysłowy, który w roku kalendarzowym poprzedzającym rok realizacji obowiązku zużył
nie mniej niż 100 GWh energii elektrycznej, a także złożył oświadczenie, o którym mowa w ust. 4;
2) przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania
energii elektrycznej lub obrotu tą energią i sprzedające tę energię odbiorcom końcowym
niebędącym odbiorcami przemysłowymi, o których mowa w pkt 1;
3) odbiorca końcowy, inny niż odbiorca przemysłowy, o którym mowa w pkt 1, będący członkiem giełdy
w rozumieniu ustawy o giełdach towarowych lub członkiem rynku organizowanego przez podmiot
prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany, w odniesieniu do transakcji
zawieranych we własnym imieniu na giełdzie towarowej lub na rynku organizowanym
przez ten podmiot;
4) odbiorca końcowy, inny niż odbiorca przemysłowy, o którym mowa w pkt 1, będący członkiem
giełdowej izby rozrachunkowej w rozumieniu przepisów ustawy o giełdach towarowych,
w odniesieniu do transakcji zawieranych przez niego poza giełdą towarową lub rynkiem, o których
mowa w pkt 3, będących przedmiotem rozliczeń prowadzonych w ramach tej izby przez spółkę
prowadzącą giełdową izbę rozrachunkową, przez Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych SA
lub przez spółkę, której Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych SA przekazał wykonywanie
czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy o obrocie
instrumentami finansowymi;
5) towarowy dom maklerski lub dom maklerski w rozumieniu ustawy o giełdach towarowych,
w odniesieniu do transakcji zawieranych na zlecenie odbiorców końcowych, innych niż odbiorcy
przemysłowi, o których mowa w pkt 1, na giełdzie towarowej lub na rynku organizowanym przez
podmiot prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany.
3. Przez odbiorcę przemysłowego rozumie się odbiorcę końcowego:
1) którego przeważającą działalnością gospodarczą jest działalność określona w Polskiej Klasyfikacji
Działalności (PKD) i oznaczona następującymi kodami: 0510; 0729; 0811; 0891; 0893; 0899;
1032; 1039; 1041; 1062; 1104; 1106; 1310; 1320; 1394; 1395; 1411; 1610; 1621; 1711; 1712;
1722; 1920; 2012; 2013; 2014; 2015; 2016; 2017; 2060; 2110; 2221; 2222; 2311; 2312; 2313;
2314; 2319; 2320; 2331; 2342; 2343; 2349; 2399; 2410; 2420; 2431; 2432; 2434; 2441; 2442;
2443; 2444; 2445; 2446; 2720; 3299; 2011; 2332; 2351; 2352; 2451; 2452; 2453; 2454; 2611;
2680; 3832;
2) dla którego wartość współczynnika intensywności zużycia energii elektrycznej wynosi
nie mniej niż 3%.
4. Do wykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 1, w terminie 14 dni od dnia wejścia w życie
art. 179 pkt 5 niniejszej ustawy odbiorca przemysłowy składa Prezesowi URE oświadczenie
potwierdzające:
1) wykonywanie działalności gospodarczej oznaczonej kodami Polskiej Klasyfikacji
Działalności (PKD), o których mowa w ust. 3,
2) ilość zużytej energii elektrycznej oraz ilość energii elektrycznej zakupionej na własny użytek w roku
kalendarzowym poprzedzającym rok realizacji obowiązku, o którym mowa w ust. 1,
3) wartość współczynnika intensywności zużycia energii elektrycznej
– wraz z opinią biegłego rewidenta potwierdzającą prawidłowość wyliczenia wartości współczynnika
intensywności zużycia energii elektrycznej.
5. W terminie 21 dni od dnia wejścia w życie art. 179 pkt 5 niniejszej ustawy Prezes URE sporządza
wykaz odbiorców przemysłowych, którzy złożyli oświadczenie, o którym mowa w ust. 4, wraz
z informacją, o której mowa w ust. 6, i ogłasza je w Biuletynie Informacji Publicznej Urzędu
Regulacji Energetyki.
6. Informacja zawiera:
1) nazwę i adres siedziby odbiorcy przemysłowego;
2) numer w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym lub Numer Identyfikacji
Podatkowej (NIP);
3) dane dotyczące ilości energii elektrycznej objętej obowiązkiem, o którym mowa w ust. 1,
wyrażonej w procentach;
4) wskazanie, czy dany odbiorca przemysłowy jest odbiorcą przemysłowym, o którym mowa
w ust. 2 pkt 1.
7. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, w odniesieniu do odbiorców przemysłowych, którzy złożyli
oświadczenie, o którym mowa w ust. 4, i dla których wartość współczynnika intensywności zużycia
energii elektrycznej wyniosła:
1) nie mniej niż 3% i nie więcej niż 20% – wykonywany jest w odniesieniu do 80% ilości energii
elektrycznej zakupionej przez odbiorcę przemysłowego na własny użytek w 2015 r.;
2) powyżej 20% i nie więcej niż 40% – wykonywany jest w odniesieniu do 60% ilości energii
elektrycznej zakupionej na własny użytek przez odbiorcę przemysłowego w 2015 r.;
3) powyżej 40% – wykonywany jest w odniesieniu do 15% ilości energii elektrycznej zakupionej
na własny użytek przez odbiorcę przemysłowego w 2015 r.
8. Przez współczynnik intensywności zużycia energii elektrycznej, o którym mowa w ust. 4 i 7,
rozumie się stosunek kosztów energii elektrycznej zużytej na własny użytek do wartości dodanej
brutto obliczanej jako średnia arytmetyczna z lat 2012–2014.
9. W przypadku, gdy działalność gospodarcza jest wykonywana w okresie krótszym niż trzy lata,
wartość dodaną brutto, o której mowa w ust. 8, oblicza się jako średnią arytmetyczną z okresu
wykonywania tej działalności.
10. Współczynnik intensywności zużycia energii elektrycznej, o którym mowa w ust. 8, oznaczony
symbolem „Ei” oblicza się jako iloraz kwalifikowanych kosztów energii elektrycznej „C” i jednostkowej
wartości dodanej brutto „GVA” według wzoru:
Ei = C/GVA x 100%
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
C – kwalifikowane koszty energii elektrycznej [w zł],
GVA – jednostkowa wartość dodana brutto [w zł].
11. Kwalifikowane koszty energii elektrycznej, o których mowa w ust. 10, oznaczone symbolem „C”,
oblicza się jako średnią arytmetyczną poniesionych kosztów energii elektrycznej zużytej na potrzeby
własne w latach 2012–2014; poniesione koszty energii elektrycznej uwzględniają wszystkie składowe
kosztu energii elektrycznej oraz opłaty wynikające z realizacji usługi dystrybucji i przesyłu
energii elektrycznej.
12. Jednostkową wartość dodaną brutto, o której mowa w ust. 10, oznaczoną symbolem „GVA”,
oblicza się jako średnią arytmetyczną z lat 2012–2014 według następujących zasad:
1) dla jednostek sporządzających rachunek zysków i strat zgodnie z art. 47 ust. 4 pkt 1 ustawy
z dnia 29 września 994 r. o rachunkowości w wariancie porównawczym jako przychody netto ze
sprzedaży i zrównane z nimi pomniejszone o koszty działalności operacyjnej po wyłączeniu kosztów
amortyzacji, wynagrodzeń oraz ubezpieczeń społecznych i innych świadczeń pracowniczych,
powiększone o pozostałe przychody operacyjne i pomniejszone o pozostałe koszty operacyjne;
2) dla jednostek sporządzających rachunek zysków i strat zgodnie z art. 47 ust. 4 pkt 1 ustawy
z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości w wariancie kalkulacyjnym jako przychody netto ze
sprzedaży produktów, towarów i materiałów pomniejszone o koszty sprzedanych produktów,
towarów i materiałów, koszty sprzedaży oraz koszty ogólnego zarządu po wyłączeniu kosztów
amortyzacji, wynagrodzeń oraz ubezpieczeń społecznych i innych świadczeń pracowniczych,
powiększone o pozostałe przychody operacyjne i pomniejszone o pozostałe koszty operacyjne;
3) dla jednostek sporządzających sprawozdania finansowe jednostki zgodnie z Międzynarodowymi
Standardami Rachunkowości na podstawie art. 45 ustawy z dnia 29 września 1994 r.
o rachunkowości jako przychody ze sprzedaży powiększone o pozostałe przychody operacyjne,
pomniejszone o koszty działalności operacyjnej po wyłączeniu kosztów amortyzacji oraz kosztów
świadczeń pracowniczych (w tym kosztów wynagrodzeń oraz ubezpieczeń społecznych i innych
świadczeń pracowniczych) oraz pomniejszone o pozostałe koszty operacyjne;
4) dla jednostek niesporządzających sprawozdań finansowych jednostki zgodnie z Międzynarodowymi
Standardami Rachunkowości na podstawie art. 45 ustawy z dnia 29 września 1994 r.
o rachunkowości.
13. Opinia biegłego rewidenta, o której mowa w ust. 4, obejmuje poświadczenie poprawności
wyliczenia średniej arytmetycznej poniesionych kosztów energii elektrycznej zużytej na potrzeby
własne w latach 2012–2014, oznaczonej symbolem „C”, o której mowa w ust. 11, oraz
jednostkowej wartości dodanej brutto, oznaczonej symbolem „GVA”, o której mowa w ust. 12.
14. Odbiorca przemysłowy, który złożył oświadczenie, o którym mowa w ust. 4, jest obowiązany
do dnia 31 sierpnia 2016 r., przekazać Prezesowi URE:
1) informację o:
a) ilości energii elektrycznej zakupionej na własny użytek w roku realizacji obowiązku,
b) spełnianiu warunków, o których mowa w ust. 7,
c) wykonaniu obowiązku, o którym mowa w ust. 1 – w przypadku odbiorców przemysłowych,
o których mowa w ust. 2 pkt 1;
2) oświadczenie następującej treści:
„Świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia wynikającej z art. 233 § 6
ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny oświadczam, że:
1) dane zawarte w informacji, o której mowa w art. 188 ust. 14 pkt 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r.
o odnawialnych źródłach energii, są zgodne z prawdą;
2) znane mi są i spełniam warunki określone w art. 188 ust. 7 ustawy, o której mowa w pkt 1.”;
klauzula ta zastępuje pouczenie o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.
15. Odbiorca przemysłowy, który nie przekazał Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki w terminie
informacji oraz oświadczenia, o których mowa w ust. 14, podał w tej informacji nieprawdziwe lub
wprowadzające w błąd dane lub skorzystał z uprawnienia, o którym mowa w ust. 7, nie spełniając
określonych w tym przepisie warunków, nie może skorzystać z uprawnienia, o którym mowa
w art. 53 ust. 1, oraz w art. 96 ust. 2, w latach 2016–2020.
16. Opłatę zastępczą oblicza się według wzoru:
Oz = Ozj x (Eo − Eu),
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
Oz – opłatę zastępczą wyrażoną w złotych z dokładnością do jednego grosza za 1 MWh,
Ozj – jednostkową opłatę zastępczą wynoszącą 300,03 złotych za 1 MWh,
Eo – ilość energii elektrycznej, wyrażoną w MWh, wynikającą z obowiązku uzyskania i przedstawienia
do umorzenia świadectw pochodzenia lub świadectw pochodzenia biogazu rolniczego
w danym roku,
Eu – ilość energii elektrycznej, wyrażoną w MWh, wynikającą ze świadectw pochodzenia lub
świadectw pochodzenia biogazu rolniczego, które obowiązany podmiot, o którym mowa w ust. 2,
przedstawił do umorzenia w danym roku.
17. Obowiązek za 2015 r., o którym mowa w ust. 1, uznaje się za spełniony przez podmioty, o których
mowa w ust. 2, jeżeli udział ilościowy sumy energii elektrycznej wytworzonej w instalacjach
odnawialnego źródła energii wynikającej z umorzonych świadectw pochodzenia lub ekwiwalentnej
ilości energii elektrycznej wynikającej z umorzonych świadectw pochodzenia biogazu rolniczego, lub
uiszczonej opłaty zastępczej, w:
1) sprzedaży energii elektrycznej odbiorcom końcowym niebędącym odbiorcami przemysłowymi,
o których mowa w ust. 2 pkt 1, albo
2) całkowitej rocznej ilości energii elektrycznej wynikającej z zakupu energii elektrycznej na własny
użytek, na podstawie transakcji zawieranych we własnym imieniu na giełdzie towarowej lub na
rynku organizowanym przez podmiot prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
rynek regulowany, albo
3) całkowitej rocznej ilości energii elektrycznej wynikającej z zakupu energii elektrycznej na podstawie
transakcji zawieranych na zlecenie odbiorców końcowych na giełdzie towarowej lub na rynku
organizowanym przez podmiot prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
rynek regulowany, albo
4) ilości energii elektrycznej zakupionej na własny użytek
– za ten rok wynosi 14%.
18. Do realizacji obowiązku, o którym mowa w ust. 1, przepisy art. 173 niniejszej ustawy
oraz art. 9a ust. 7–9 i 15 ustawy zmienianej w art. 179 stosuje się odpowiednio.
19. Do wypełnienia obowiązku, o którym mowa w ust. 1, nie zalicza się umorzonych świadectw
pochodzenia, o których mowa w art. 9e ust. 1 ustawy zmienianej w art. 179, wydanych dla energii
elektrycznej wytworzonej w instalacji odnawialnego źródła energii wykorzystującej w procesie
przetwarzania energię pozyskiwaną z biogazu rolniczego, dla którego przedsiębiorstwo energetyczne
zajmujące się wytwarzaniem biogazu rolniczego wystąpiło lub wystąpi z wnioskiem, o którym mowa
w art. 9o ust. 3 tej ustawy.
20. Podmiot wykonujący zadania sprzedawcy z urzędu w 2015 r. jest obowiązany do zakupu energii
elektrycznej wytworzonej w instalacjach odnawialnych źródeł energii przyłączonych do sieci
dystrybucyjnej lub przesyłowej znajdującej się na terenie obejmującym obszar działania tego
sprzedawcy, oferowanej przez przedsiębiorstwo energetyczne, które uzyskało koncesję na jej
wytwarzanie lub zostało wpisane do rejestru, o którym mowa w art. 23 ustawy z 20 lutego 2015 r.
o odnawialnych źródłach energii; zakup ten odbywa się po średniej cenie sprzedaży energii
elektrycznej w poprzednim roku kalendarzowym, o której mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. b
ustawy zmienianej w art. 179.
21. Obowiązek zakupu energii elektrycznej wytworzonej w instalacjach odnawialnych źródeł energii,
o którym mowa w ust. 20, uznaje się za spełniony, jeżeli podmiot wykonujący zadania sprzedawcy z
urzędu zakupił całą oferowaną mu ilość energii elektrycznej wytworzonej w instalacjach odnawialnych
źródeł energii, przyłączonych do sieci przesyłowej lub dystrybucyjnej elektroenergetycznej
znajdującej się na terenie obejmującym obszar działania tego sprzedawcy.
22. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się obrotem ciepłem i sprzedające to ciepło w 2015 r.
jest obowiązane do zakupu oferowanego ciepła wytwarzanego w przyłączonych do sieci instalacjach
odnawialnych źródeł energii znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ilości
nie większej niż zapotrzebowanie odbiorców tego przedsiębiorstwa, przyłączonych do sieci,
do której są przyłączone odnawialne źródła energii.
23. Obowiązek, o którym mowa w ust. 22, uznaje się za spełniony, jeżeli oferowane do sprzedaży
ciepło, wytworzone w instalacjach odnawialnych źródeł energii, zakupiono w ilości:
1) w jakiej je oferowano lub
2) równej zapotrzebowaniu odbiorców przedsiębiorstwa energetycznego realizującego ten obowiązek
i przyłączonych do sieci ciepłowniczej, do której jest przyłączona instalacja odnawialnego źródła
energii, proporcjonalnie do udziału mocy zainstalowanej tej instalacji w całkowitej mocy
zamówionej przez odbiorców, z uwzględnieniem charakterystyki odbioru oraz możliwości
przesyłania ciepła wytwarzanego w tym źródle
– pod warunkiem że koszty zakupu tego ciepła nie spowodują wzrostu cen ciepła lub stawek opłat
za ciepło dostarczone odbiorcom w danym roku o więcej niż wartość średniorocznego wskaźnika
wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem w poprzednim roku kalendarzowym,
określonego w komunikacie Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego ogłoszonym w Dzienniku
Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.
24. W przypadku gdy więcej niż jedno przedsiębiorstwo energetyczne, o którym mowa w ust. 22,
zajmuje się obrotem ciepłem i sprzedaje to ciepło odbiorcom przyłączonym do połączonych
i współpracujących ze sobą sieci ciepłowniczych, obowiązek zakupu dotyczy ciepła wytworzonego
w przyłączonych do tych sieci instalacjach odnawialnych źródeł energii, proporcjonalnie do udziału
mocy zainstalowanej każdej instalacji odnawialnego źródła energii tych przedsiębiorstw w łącznej
mocy zamówionej przez odbiorców z uwzględnieniem charakterystyki odbioru oraz możliwości
przesyłania ciepła wytwarzanego w tych instalacjach przez wszystkie przedsiębiorstwa energetyczne
dostarczające ciepło do odbiorców przyłączonych do tych sieci.
Art. 189.
1. Do wykonania obowiązku, o którym mowa w art. 9a ust. 1 ustawy zmienianej w art. 179, w 2015 r.
odbiorca przemysłowy składa Prezesowi URE oświadczenie, o którym mowa w art. 9a ust. 3 ustawy
zmienianej w art. 179, w terminie 14 dni od dnia wejścia w życie art. 179 pkt 5 niniejszej ustawy.
2. Prezes URE sporządza wykaz odbiorców, o których mowa w ust. 1, i ogłasza go w terminie 35 dni
od dnia wejścia w życie art. 179 pkt 5 niniejszej ustawy.
Art. 190.
W latach 2015 i 2016 obowiązek, o którym mowa w art. 52 ust. 1, uznaje się za spełniony przez
podmioty, o których mowa w art. 52 ust. 2, jeżeli za dany rok udział ilościowy sumy energii elektrycznej
wytworzonej w instalacjach odnawialnego źródła energii wynikającej z umorzonych świadectw
pochodzenia lub ekwiwalentnej ilości energii elektrycznej wynikającej z umorzonych świadectw
pochodzenia biogazu rolniczego, lub uiszczonej opłaty zastępczej, w danym roku w:
1) sprzedaży energii elektrycznej odbiorcom końcowym niebędącym odbiorcami przemysłowymi,
o których mowa w art. 52 ust. 2 pkt 1, albo
2) całkowitej rocznej ilości energii elektrycznej wynikającej z zakupu energii elektrycznej na własny
użytek, na podstawie transakcji zawieranych we własnym imieniu na giełdzie towarowej lub na
rynku organizowanym przez podmiot prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
rynek regulowany, albo
3) całkowitej rocznej ilości energii elektrycznej wynikającej z zakupu energii elektrycznej
na podstawie transakcji zawieranych na zlecenie odbiorców końcowych na giełdzie towarowej
lub na rynku organizowanym przez podmiot prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
rynek regulowany, albo
4) ilości energii elektrycznej zakupionej na własny użytek
– wynosi odpowiednio 14% i 15%.
Art. 191.
1. Umowy o przyłączenie do sieci, o których mowa w art. 7 ust. 2a ustawy zmienianej w art. 179,
zawarte przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, na podstawie których nie zrealizowano
przyłączenia do sieci do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, należy dostosować do wymagań
określonych w art. 7 ust. 2a ustawy zmienianej w art. 179, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą,
w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Niedostosowanie umów,
o którym mowa w zdaniu pierwszym, do wymagań określonych w art. 7 ust. 2a ustawy zmienianej
w art. 179, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie
niniejszej ustawy, stanowi podstawę prawną do wypowiedzenia tych umów z upływem tego terminu.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, przewidywany termin dostarczenia po raz pierwszy do
sieci energii elektrycznej wytworzonej w instalacji odnawialnego źródła energii nie może być dłuższy
niż 48 miesięcy, a w przypadku instalacji odnawialnego źródła energii wykorzystującej do
wytworzenia energii elektrycznej energię wiatru na morzu – 72 miesiące, od dnia wejścia w życie
niniejszej ustawy, chyba, że umowa o przyłączenie przewidywała krótszy termin.
Art. 192.
1. Podmiot, który przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy zawarł z przedsiębiorstwem
energetycznym umowę o przyłączenie do sieci, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy zmienianej
w art. 179, i określony w umowie termin dostarczenia po raz pierwszy energii elektrycznej,
wytworzonej w instalacji odnawialnego źródła energii jest dłuższy niż 48 miesięcy, a w przypadku
instalacji odnawialnego źródła energii wykorzystującej do wytworzenia energii elektrycznej energię
wiatru na morzu – jest dłuższy niż 72 miesiące od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, przedkłada
temu przedsiębiorstwu energetycznemu aktualizację harmonogramu przyłączenia, w terminie
3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Uchybienie temu terminowi zwalnia
przedsiębiorstwo energetyczne z obowiązku dostosowania harmonogramu przyłączenia do
wymagań niniejszej ustawy.
2. W przypadku gdy z powodu nie dostosowania harmonogramu realizacji umowy o przyłączenie
do sieci do wymagań określonych w niniejszej ustawie, nastąpi wypowiedzenie umowy,
strona umowy jest zobowiązana do zapłaty na rzecz przedsiębiorstwa energetycznego,
wykonującego działalność gospodarczą w zakresie przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej,
opłaty w wysokości poniesionych przez to przedsiębiorstwo nakładów na budowę przyłącza, w tym
nakładów na rozbudowę sieci elektroenergetycznej związanej z przyłączeniem instalacji, o której
mowa w art. 7 ust. 2a ustawy zmienianej w art. 179, oraz zobowiązań tego przedsiębiorstwa
energetycznego wobec osób trzecich związanych z wygaśnięciem umowy o przyłączenie instalacji
do sieci elektroenergetycznej. Jeżeli koszty poniesione przez przedsiębiorstwo energetyczne
wykonujące działalność gospodarczą w zakresie przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej |
są niższe od dokonanej wpłaty tytułem opłaty za przyłączenie do sieci, przedsiębiorstwo
to niezwłocznie zwraca różnicę.
Art. 193.
Do postępowań wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie art. 179 pkt 5,
dotyczących świadectw pochodzenia z kogeneracji w rozumieniu ustawy zmienianej w art. 179,
stosuje się przepisy dotychczasowe.
Art. 194.
Do dnia 31 grudnia 2020 r. dla energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii wytworzonej
w instalacji, o której mowa w art. 44 ust. 8, z wyłączeniem energii elektrycznej z odnawialnych źródeł
energii wytworzonej w dedykowanej instalacji spalania wielopaliwowego, przysługuje świadectwo
pochodzenia skorygowane spółczynnikiem 0,5.
Art. 195.
Prezes URE po raz pierwszy ogłosi średnie ceny sprzedaży energii elektrycznej na rynku
konkurencyjnym w poprzednim kwartale, o których mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18a ustawy
zmienianej w art. 179, w terminie do dnia 30 września 2015 r.
Art. 196.
Do dnia rozpoczęcia przez sprzedawcę zobowiązanego zakupu energii elektrycznej, o którym mowa
w art. 40 ust. 7, podmiotem obowiązanym do zakupu energii elektrycznej, o której mowa w niniejszej
ustawie, jest sprzedawca z urzędu w rozumieniu ustawy zmienianej w art. 179.
Art. 197.
Do gwarancji pochodzenia wydanych lub uznanych przez Prezesa URE na podstawie ustawy
zmienianej w art. 179 przepisy dotyczące rozdzielania gwarancji pochodzenia, o których mowa
w art. 122 ust. 9–14, stosuje się odpowiednio.
Art. 198.
W przypadku gwarancji pochodzenia wydanych lub uznanych przez Prezesa URE na podstawie
ustawy zmienianej w art. 179, podmiot, o którym mowa w art. 124 ust. 1, wydaje podmiotowi
posiadającemu konto w rejestrze gwarancji pochodzenia, o którym mowa w art. 124 ust. 1, dokument
potwierdzający przysługujące temu podmiotowi gwarancje pochodzenia w celu potwierdzenia o
dbiorcy końcowemu, iż określona w tym dokumencie ilość energii elektrycznej wprowadzona do sieci
dystrybucyjnej lub do sieci przesyłowej została wytworzona w odnawialnym źródle energii wskazanym
w tych gwarancjach pochodzenia.
Art. 199.
1. Odbiorca przemysłowy składa Prezesowi URE oświadczenie, o którym mowa w art. 52 ust. 3,
po raz pierwszy w terminie do dnia 30 listopada 2015 r.
2. Prezes URE sporządza wykaz wraz z informacją, o których mowa w art. 52 ust. 4 i 5, i ogłasza
je w Biuletynie Informacji Publicznej URE po raz pierwszy w terminie do dnia 31 grudnia 2015 r.
Art. 200.
1. Koncesje na wytwarzanie energii elektrycznej udzielone przez Prezesa URE wytwórcom energii
elektrycznej w mikroinstalacji przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy wygasają z dniem
wejścia w życie niniejszej ustawy.
2. Postępowania o udzielenie koncesji na wytwarzanie energii elektrycznej wytwórcom energii
elektrycznej w mikroinstalacji wszczęte i niezakończone do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy
umarza się.
Art. 201.
1. Wytwórców energii elektrycznej w małej instalacji, którzy w dniu wejścia w życie niniejszej
ustawy posiadają ważne koncesje na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania
energii elektrycznej w odnawialnych źródłach energii, wpisuje się z urzędu do rejestru działalności
regulowanej, o którym mowa w art. 7, zgodnie z zakresem koncesji.
2. Do dnia doręczenia wytwórcy, o którym mowa w ust. 1, zaświadczenia o dokonaniu wpisu do
rejestru działalności regulowanej, o którym mowa w art. 7, zachowuje moc koncesja wydana
na podstawie ustawy zmienianej w art. 179.
3. Organ prowadzący rejestr działalności regulowanej, o którym mowa w art. 7, może wezwać
wytwórcę, o którym mowa w ust. 1, do uzupełnienia danych objętych zakresem wpisu, w terminie
60 dni od dnia doręczenia wezwania.
4. Po bezskutecznym upływie terminu, o którym mowa w ust. 3, organ prowadzący rejestr działalności
regulowanej wydaje decyzję o wykreśleniu wytwórcy, o którym mowa w ust. 1, z rejestru działalności
regulowanej, o którym mowa w art. 7.
5. Organ prowadzący rejestr działalności regulowanej, o którym mowa w art. 7, potwierdza dokonanie
wpisu do rejestru przez wydanie zaświadczenia, nie później niż w terminie 60 dni od dnia wejścia
w życie niniejszej ustawy.
Art. 202.
1. Wytwórcy, którzy w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy wytwarzają energię elektryczną wyłącznie
z biopłynów na podstawie koncesji na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania
energii elektrycznej wydanej na podstawie art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 179,
w brzmieniu dotychczasowym, w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy złożą
wniosek o wpis do rejestru działalności regulowanej, o którym mowa w art. 34 ust. 1.
2. Koncesje, o których mowa w ust. 1, wygasają:
1) z dniem wpisu do rejestru działalności regulowanej, o którym mowa w art. 34 ust. 1;
2) po bezskutecznym upływie terminu, o którym mowa w ust. 1.
Art. 203.
Wnioski o udzielenie koncesji na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania
energii elektrycznej w odnawialnych źródłach energii, złożone przez wytwórców energii elektrycznej
w małej instalacji lub wyłącznie z biopłynów, dla której przepisy ustawy zmienianej w art. 179 nie
przewidują obowiązku uzyskania koncesji, z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stają się
wnioskami o wpis do rejestru działalności regulowanej, o którym mowa odpowiednio
w art. 7 oraz w art. 34.
Art. 204.
1. Z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy rejestr działalności regulowanej, o którym mowa
w art. 9p ust. 1 ustawy zmienianej w art. 179, w brzmieniu dotychczasowym, staje się rejestrem
działalności regulowanej, o którym mowa w art. 23.
2. Podmioty wpisane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy do rejestru działalności
regulowanej, o którym mowa w art. 9p ust. 1 ustawy zmienianej w art. 179, w brzmieniu
dotychczasowym, z wyłączeniem podmiotów wykonujących działalność gospodarczą w zakresie
wytwarzania energii elektrycznej lub ciepła z biogazu rolniczego w mikroinstalacji, dla których
niniejsza ustawa nie przewiduje obowiązku wpisu do rejestru działalności regulowanej, uznaje się
za wpisane do rejestru, o którym mowa w art. 23.
Art. 205.
1. Wnioski o wpis do rejestru działalności regulowanej, o którym mowa w art. 9p ust. 1 ustawy
zmienianej w art. 179, w brzmieniu dotychczasowym, z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy
stają się wnioskami o wpis do rejestru, o którym mowa w art. 23.
2. Postępowania w sprawach o wpis do rejestru działalności regulowanej, o którym mowa
w art. 9p ust. 1 ustawy zmienianej w art. 179, podmiotów wykonujących działalność gospodarczą
w zakresie wytwarzania energii elektrycznej lub ciepła z biogazu rolniczego w mikroinstalacji,
dla których niniejsza ustawa nie przewiduje obowiązku wpisu do rejestru, o którym mowa
w art. 23 tej ustawy, wszczęte i niezakończone do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy umarza się.
Art. 206.
Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie:
1) art. 9a ust. 9 i 11 ustawy zmienianej w art. 179 zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów
wykonawczych wydanych na podstawie art. 60–62, nie dłużej niż przez okres 24 miesięcy od dnia
wejścia w życie rozdziału 4;
2) art. 9a ust. 10 ustawy zmienianej w art. 179 zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów
wykonawczych wydanych na podstawie art. 9a ust. 16 ustawy zmienianej w art. 179, w brzmieniu
nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej niż przez okres 24 miesięcy od dnia wejścia w życie
art. 179 pkt 5;
3) art. 20v oraz art. 20za ustawy zmienianej w art. 179 zachowują moc do dnia wejścia w życie
przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 152 oraz art. 157, nie dłużej niż przez
okres 18 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy;
4) art. 20f ustawy zmienianej w art. 179 zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów
wykonawczych wydanych na podstawie art. 129 ust. 3, nie dłużej niż przez okres 18 miesięcy
od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 207.
Opłaty zastępcze, o których mowa w art. 9a ust. 1 pkt 2 i ust. 8 pkt 2 ustawy zmienianej w art. 179,
w brzmieniu dotychczasowym, oraz kary pieniężne wymierzane na podstawie art. 56 ust. 1 pkt 1a
tej ustawy, w brzmieniu dotychczasowym, uiszczone na rachunek bankowy Narodowego Funduszu
Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej po dniu wejścia w życie art. 182 pkt 1 lit. a, oraz wpływy
z kar pieniężnych wymierzanych na podstawie art. 56 ust. 1 pkt 28–30 ustawy zmienianej w art. 179,
w brzmieniu dotychczasowym, przekazane po dniu wejścia w życie art. 182 pkt 1 lit. a, stanowią
przychód Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej i są uwzględniane
przy ustalaniu wysokości zobowiązania określonego w art. 401c ust. 5 ustawy zmienianej w art. 182.
Art. 208.
1. Rada Ministrów po raz pierwszy określi, w drodze rozporządzenia, wysokość współczynnika
orygującego, o którym mowa w art. 44 ust. 10, w terminie do dnia 30 czerwca 2020 r.
2. Rada Ministrów po raz pierwszy określi, w drodze rozporządzenia, maksymalną ilość i wartość
energii elektrycznej wytworzonej z odnawialnych źródeł energii, o której mowa w art. 72,
w terminie do dnia 31 maja 2015 r.
Art. 209.
1. Minister właściwy do spraw gospodarki po raz pierwszy określi, w drodze rozporządzenia, ilość
i wartość energii elektrycznej wytworzonej w instalacjach odnawialnego źródła energii o łącznej
mocy zainstalowanej elektrycznej nie większej niż 1 MW, jaka powinna zostać zakupiona po
przeprowadzeniu aukcji w następnym roku kalendarzowym, w terminie do dnia 15 czerwca 2015 r.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki po raz pierwszy określi, w drodze rozporządzenia,
cenę referencyjną, o której mowa w art. 77 ust. 1, w terminie do dnia 31 grudnia 2015 r.
Art. 210.
Prezes URE po raz pierwszy ogłosi aukcje, o której mowa w art. 73, w terminie 90 dni od dnia
wejścia w życie rozdziału 4.
Art. 211.
Zbiorczy raport roczny, o którym mowa w art. 17 ust. 1, Prezes URE po raz pierwszy przekazuje
ministrowi właściwemu do spraw gospodarki za rok kalendarzowy następujący po roku wejścia
w życie niniejszej ustawy.
Art. 212.
Zbiorcze raporty roczne, o których mowa w art. 32 ust. 1 oraz w art. 35 ust. 2, Prezes Agencji Rynku
Rolnego po raz pierwszy przekazuje ministrowi właściwemu do spraw gospodarki, ministrowi
właściwemu do spraw rynków rolnych, ministrowi właściwemu do spraw środowiska oraz
Prezesowi URE za rok kalendarzowy następujący po roku wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 213.
Sprawozdanie kwartalne, o którym mowa w art. 6 ust. 3, operator systemu dystrybucyjnego
elektroenergetycznego po raz pierwszy przekazuje Prezesowi URE za kwartał roku kalendarzowego
następujący po kwartale, w którym niniejsza ustawa weszła w życie.
Art. 214.
Sprawozdanie kwartalne, o którym mowa w art. 22 ust. 1, operator systemu dystrybucyjnego
elektroenergetycznego oraz operator systemu dystrybucyjnego gazowego po raz pierwszy
przekazują Prezesowi Agencji Rynku Rolnego za kwartał roku kalendarzowego następujący
po kwartale, w którym niniejsza ustawa weszła w życie.
Art. 215.
Sprawozdanie kwartalne, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 7, wytwórca wykonujący działalność
gospodarczą w zakresie małych instalacji po raz pierwszy przekazuje Prezesowi URE za kwartał
roku kalendarzowego następujący po kwartale, w którym niniejsza ustawa weszła w życie.
Art. 216.
Sprawozdania kwartalne, o których mowa w art. 25 pkt 6 lub w art. 35 ust. 1 pkt 6, wytwórca
wykonujący działalność gospodarczą w zakresie biogazu rolniczego lub wytwórca wykonujący
działalność gospodarczą w zakresie biopłynów po raz pierwszy przekazują Prezesowi Agencji Rynku
Rolnego za kwartał roku kalendarzowego następujący po kwartale, w którym niniejsza ustawa
weszła w życie.
Art. 217.
1. Rada Ministrów dokonuje przeglądu funkcjonowania mechanizmów i instrumentów wspierających
wytwarzanie energii elektrycznej lub ciepła z odnawialnych źródeł energii oraz wytwarzanie biogazu
rolniczego w instalacjach odnawialnego źródła energii po wejściu w życie niniejszej ustawy
i przedkłada Sejmowi informację o skutkach jej obowiązywania wraz z propozycjami zmian nie rzadziej
niż raz na 3 lata.
2. Pierwszego przeglądu funkcjonowania mechanizmów i instrumentów wspierających wytwarzanie
energii elektrycznej lub ciepła z odnawialnych źródeł energii oraz wytwarzanie biogazu rolniczego
w instalacjach odnawialnego źródła energii po wejściu w życie niniejszej ustawy i przedłożenia
Sejmowi informacji o skutkach jej obowiązywania wraz z propozycjami zmian Rada Ministrów dokona
nie później niż w terminie do dnia 31 grudnia 2017 r.
Art. 218.
1. Minister właściwy do spraw gospodarki w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie przepisów
art. 106–115, dokonuje czynności prawnych oraz faktycznych zmierzających do:
1) zawiązania Operatora Rozliczeń Energii Odnawialnej SA, w tym podpisania statutu tej spółki;
2) wniesienia przez akcjonariusza wkładów na pokrycie całego kapitału zakładowego Operatora
Rozliczeń Energii Odnawialnej SA, z uwzględnieniem art. 309 § 3 ustawy z 15 września 2000 r.
– Kodeks spółek handlowych;
3) ustanowienia zarządu i rady nadzorczej Operatora Rozliczeń Energii Odnawialnej SA.
2. Finansowanie działań, o których mowa w ust. 1, odbywa się w ramach limitu wydatków z budżetu
państwa przeznaczonych na powołanie Operatora Rozliczeń Energii Odnawialnej SA,
o którym mowa w art. 221 ust. 1.
Art. 219.
1. Przez osobę, o której mowa w art. 9v ustawy zmienianej w art. 179, w brzmieniu dotychczasowym,
rozumie się wytwórców, o których mowa w art. 4 ust. 1 oraz w art. 19 ust. 1.
2. Do dnia 31 grudnia 2015 r. art. 9v ustawy zmienianej w art. 179, w brzmieniu dotychczasowym,
stosuje się odpowiednio do sprzedaży energii elektrycznej z biogazu rolniczego w mikroinstalacji.
