Buduar

Buduar to przeznaczone dla kobiety pomieszczenie w apartamencie, salonik, odpowiednik gabinetu. Specjalny pokój pani domu wykształcił się na początku XVIII wieku w architekturze pałacowej Francji. Był często spotykany w architekturze wnętrz kolejnych dwóch wieków – rokoko, klasycyzmu oraz romantyzmu. Buduary urządzano  do XIX wieku, do czasów współczesnych są niekiedy elementem rozbudowanych apartamentów.Buduar był częścią mieszkania przeznaczoną dla kobiety; najczęściej połączony był pomiędzy salonem a sypialnią (amfilada). Pierwotnie służył jako miejsce do kąpieli, ubierają się, kosmetyki (gotowalnia). Stopniowo zyskiwał inne funkcje, zmieniając się z pomieszczenia prywatnego w mniej oficjalny salon, w którym przyjmowano bliskich gości i wypoczywano. W buduarze pani domu rysowała, pisała listy, czytała. W architekturze wnętrz rokokowych buduarów pojawiały się charakterystyczne meble, takie jak toaletka czy sekretarzyk, zwykle o lekkich i dekoracyjnych formach. Znajdowały się tam również stoliki i przyborniki z akcesoriami do robótek, biblioteczki, wygodne meble wypoczynkowe. Dla wnętrz tego rodzaju typowa jest obfitość bibelotów. Etymologia słowa „buduar” jest francuska, termin pochodzi od „bouder”, czyli „kaprysić”.