Chrzcielnica
Chrzcielnica – to duże naczynie, zbiornik na wodę święconą, używaną w czasie sakramentu chrztu w kościele chrześcijańskim. Forma chrzcielnicy i jej dekoracje w różnych epokach były odmienne. Najczęściej spotykana jest bryła zbliżona kształtem do kielicha. Taka forma przyjęła się Europie w XII wieku, wraz ze zmianą obrzędu chrztu. Chrzcielnica kielichowata składa się z czaszy wypełnionej wodą, osłoniętej pokrywą; trzonu, niekiedy z zaznaczonym nodusem – jak w kielichu mszalnym; bazy. Przekrój może być kołem albo wielokątem, rzadko trójkątem. Chrzcielnica może być wykonana z kamienia – marmuru, granitu lub innych skał, metalu (często brązu, czasem z ołowiu) albo z drewna. Może być bogato dekorowana. Szczególnie efektowną formę nadawano chrzcielnicom w okresie baroku. W kościołach włoskich chrzcielnica znajdowała się w wydzielonym budynku, baptysterium. W kościołach wczesnochrześcijańskich i romańskich obrzędu chrztu dokonywano przez zanurzenie całego ciała, istniały więc specjalne baseny, zazwyczaj opuszczone poniżej poziomu podłogi, w formie krzyża wpisanego w ośmiobok.Dla katolików chrzcielnica jest istotnym elementem kościoła, najświętszym miejscem po ołtarzu i tabernakulum. Może znajdować się w kościele parafialnym, w kościołach pielgrzymkowych czy zakonnych nie udziela się chrztu.
