Dach łamany polski
Dach łamany polski – jeden z rodzajów dachu uskokowego łamanego. Dach polski jest czterospadowy. Składa się z dwóch części podzielonych na połacie dachowe o takim samym, albo bardzo podobnym kącie nachylenia, przy czy, poszczególne płaszczyzny oddzielone są niską ścianką. Równoległość połaci dachowych odróżnia dach polski od podobnego, wywodzącego się z Francji dachu mansardowego. Dach polski stosowany był często od pierwszej połowy XVII wieku. Wykorzystywali go najczęściej budowniczowie szlacheckich dworków i dworów, stosowany był także w karczmach, czasem budynkach użytkowych, a także w architekturze sakralnej, zwłaszcza drewnianej. Najczęściej jako pokrycie dachowe używany jest gont, rzadziej dachówka. Jedną z odmian dachu łamanego polskiego jest dach krakowski. W wariancie tym wstawka dzieląca dolną i górną część dachu jest szersza, z okienkami strychowymi. Przestrzeń ta w wielu budynkach traktowana była jako dekoracyjna, zdobiono ją profilowanymi listwami, czasem polichromią. Dach tego typu zobaczyć można np. na Domu Długosza w Krakowie, koło Wawelu.Dach polski cieszył się zainteresowaniem architektów próbujących utworzyć narodowy styl polski (styl dworkowy, styl swojski).
