Dom podcieniowy

Dom podcieniowy to budynek mieszkalny wyróżniający się wspartym na słupach podcieniem wysuniętym przed główną bryłę budynku. Przestrzeń w podcieniach wykorzystywana była w ciepłych miesiącach jako miejsce pracy, warsztat, czasem miejsce w którym sprzedawano towar. W nadwieszonej części urządzano izby mieszkalne, a najczęściej magazyny. Mogły służyć jako spichlerze. Zboże w workach wciągano na poddasze za pomocą żurawia przez klapę w podłodze. Domy podcieniowe budowano w niektórych regionach Polski, przede wszystkim na Żuławach. Domy żuławskie budowano najczęściej w technice muru pruskiego albo szachulca. Drewniana konstrukcja kontrastowała w nich z otynkowanymi ścianami. Domy te były z reguły większe niż przeciętna chłopska chałupa z innych regionów kraju. Pomorskie domy podcieniowe budowano już w późnym średniowieczu, najstarsze zachowane budynki pochodzą z początku XVII stulecia. Większość istniejących obecnie domów wybudowano w drugiej połowie XVIII i na początku XIX wieku. Najstarszy tym ma zarazem najprostszy plan – budynki takie budowano na planie prostokąta, z podcieniami od strony drogi. W XVII wieku wykształcił się typ domu ze skrzydłem bocznym, a następnie z dwoma skrzydłami bocznymi i dużą sienią za podcieniami. Typ podcieniowego domu żuławskiego wiązany jest z wpływem kultury mennonickiej i osadnikami z Holandii, badacze wskazują jednak, że taki typ domu znany był lokalnie już przed przybyciem fali osadników.  Powiązane hasła: podcienia, mur pruski, strych, szachulec,  Artykuły w ArchiramieNowoczesny dom podcieniowy>>