Glif

Glif to ścięte ukośnie obramienie, ościeża otworu w ścianie, tj. okna, drzwi czy strzelnicy. Glifowanie stosowane było szczególnie w architekturze dawnej, w budynkach o grubych, murowanych ścianach. W takich budowlach poszerzenie otworu okiennego przez rozglifienie umożliwiało lepsze doświetlenie pomieszczeń przy zachowaniu wytrzymałości ściany. W budowlach militarnych strzelnice zaopatrywano w glify także dla poszerzenia pola ostrzału; strzelec ukryty w budynku miał dzięki temu szersze pole widzenia i możliwość strzału, a sam pozostawał ukryty. Rozglifienie w otworze wejściowym poszerza przejście, usprawniając komunikację. W wielu budynkach średniowiecznych i nowożytnych (kościoły, zamki) pola glifów wypełniane były polichromią i służyły jako element zdobniczy. Z dekoracyjnego potencjału takich dobrze doświetlonych pól korzystali także projektanci budowli neogotyckich (por. historyzm). W szerszym znaczeniu (potocznie) glif to dowolnie ukształtowane płaszczyzny, łączące okno z powierzchnią zabudowy, ze ścianą wewnętrzną lub zewnętrzną, z połacią dachu. Powiązane hasła: architektura gotycka, fazowanie, portal,