Holendernia
Holendernia to obora dworska, a równocześnie rodzaj dekoracyjnej budowli ogrodowej. Termin pojawił się w XVIII wieku w związku ze sprowadzaniem z Holandii nowych ras bydła o większej mleczności niż hodowane wówczas w Rzeczpospolitej zwierzęta. Najczęściej jednak holendernią nazywa się szczególny rodzaj obory o funkcji przede wszystkim dekoracyjnej. Usytuowane w parkach dworskich obory miały bryłę i elewacje stylizowane na malownicze ruiny dawnych budowli, małe zamki (por. neogotyk), antyczne świątynie (por. klasycyzm) czy egzotyczne budowle z różnych stron świata. Holendernie, podobnie jak chińskie altany, mostki czy cenotafy urozmaicały pejzaż romantycznego ogrodu, akcentując szczególnie atrakcyjne widoki. Hodowane w nich bydło (krowy, kozy, owce) również było traktowane jako ozdoba parku, jak w zwierzęta w ówczesnym malarstwie pejzażowym. W nurcie romantyzmu mieściła się tradycja sielanki. Sentymentalnie traktowane wiejskie życie opisywane było jako proste, szczęśliwe, wypełnione miłością i codziennymi przyjemnościami. Stąd w kulturze XVIII wieku moda na utwory literackie których akcja rozgrywa się na wsi, balowe przebrania „pasterzy” i „pasterek”. Holendernie niekiedy mieściły oprócz samej obory także pomieszczenia mieszkalne, służące jako miejsce nieformalnych spotkań. Rys: widok holenderni w Natolinie, Carl Wilhelm Ullrich, ok 1850Powiązane hasła: altana, pawilon ogrodowy,
