Hypetralna budowla
Budowla hypetralna, to obiekt o pomieszczeniach częściowo lub całkowicie pozbawionych dachu, najczęściej z obszernym dziedzińcem zamiast głównej sali. Taką otwartą bryłę nadawano niekiedy świątyniom poświęconym bóstwom solarnym. Brak dachu dawał promieniom słonecznym bezpośredni dostęp do wnętrza, a więc umożliwiał kontakt ze słońcem-bóstwem. Świątynie hypetralne były rzadkością w antyku, w architekturze nowożytnej nie występują. W architekturze starożytnego Egiptu budowle hypetralne wznoszono w ośrodkach kultu boga Re. Najstarsze z nich pochodzą z okresu V dynastii, a wiec z okresu 2500 lat p.n.e. Kilka obiektów kultowych powstało również w okresie panowania faraona-odstępcy Echnatona. Świątynie hyperalne poświęcono Atonowi; wybudowane zostały w Achetaton, dziś Tell el-Amarna. W architekturze starożytnej Grecji świątynie hyperalne poświęcone były również bóstwom słonecznym. Do najbardziej znanych świątyń greckich tego typu zaliczane są sanktuarium Zeusa w Atenach oraz świątynia Apollina w Didymie. Powiązane hasła: atrium, wirydarz
