Klepisko

Klepisko to zastępująca podłogę powierzchnia z ubitej gliny, niekiedy zmieszanej z sieczką. Klepiska występowały w chłopskich chatach, stodołach, niektórych pomieszczeniach gospodarczych takich jak piwnice (por. architektura wernakularna). Taką powierzchnię można było łatwo przygotować, korzystając z dostępnej na miejscu gliny, praca nie wymagała umiejętności budowlanych. Klepisko wysypywano niekiedy po zamieceniu świeżym piaskiem. Czasem rozkładano na nim słomę albo sitowie, co było dla mieszkańców szczególnie korzystne zimą, gdy glina była zimna i wilgotna.  Klepisko było elementem chłopskiej chaty jeszcze w początkach XX wieku. Choć w izbach zamożniejszych domów chłopskich układano podłogi z desek, gliniana polepa była wystarczająca dla mniej ważnych pomieszczeń, takich jak sień.  Klepisko to także nazwa ubitej, uklepanej ziemi w budynku albo na podwórzu, służącej do celów roboczych w gospodarstwie, np. do młócenia zboża, niekiedy także do przechowywania ziarna. Więcej informacjiBuchner A., Buchner M., Laube J., Zarys projektowania i historia architektury, Warszawa 1983Czajkowski J., Budownictwo ludowe Podkarpacia, Sanok 1977Czerwiński T., Budownictwo ludowe w Polsce, Warszawa 2008