Klinkier

Klinkier to ogólna nazwa ceramicznych tworzyw o czerepie spieczonym i nie zeszkliwionej powierzchni. Klinkier produkuje się z glin wapienno-żelazistych, wapienno-magnezjowych lub żelazistych, wypalając je w temperaturze około 1000-1300 °C. Uzyskany w ten sposób materiał jest twardy, mrozoodporny, ma niską nasiąkliwość sięgającą 6%, nie zmienia koloru. Klinkier tradycyjnie ma barwę „ceglastą”, czerowono-brunatną, różną w zależności od składu gliny z danego złoża i partii, a także od temperatury i warunków wypału. W sprzedaży dostępne są również nowe odmiany cegieł, o powierzchni żółtej, pomarańczowej, szarej, koloru ochry i rdzy a także w innych barwach. Klinkier ma większą gęstość od cegły licowej wypalanej w niższej temperaturze. Z tego powodu ma gorsze właściwości jako izolacja termiczna. Z klinkieru produkowane są cegły, bruk, płytki posadzkowe i ścienne, dachówki, dekoracyjne kształtki.Nazwa pochodzi od holenderskiego słowa klinker, dźwięczeć i ma związek z charakterystycznym dźwiękiem wydawanym przez uderzane wyroby klinkierowe. Cegły klinkierowe o zróżnicowanej, „przepalonej” powierzchni i lekko zdeformowanej bryle były popularne m.in. w realizacjach stylu Arts & Crafts. Powiązane hasła: cegła, dziurawka, terakota, zendrówka.