Prefabrykat

Prefabrykat, czyli typowy element budowlany albo konstrukcyjny, wytwarzany jest poza placem budowy, a następnie dostarczany na teren budowy w odpowiedniej fazie prac. Prefabrykaty powszechnie stosuje się we współczesnej architekturze i budownictwie ze względu na logistykę budowy: obiekty z prefabrykatów wznoszone są szybciej niż w tradycyjnej technice, powierzchnia placu budowy może być mniejsza, co ważne jest szczególnie w przypadku obiektów wznoszonych na gęsto zabudowanym terenie. Za ważną zaletę uważana jest też powtarzalność i dokładność wykonania elementów, możliwa do osiągnięcia w fabryce. Do produkcji mogą być wykorzystywane technologie i maszyny niepraktyczne albo niemożliwe do zastosowania bezpośrednio na placu budowy. Wadą stosowania prefabrykatów mogą być zwiększone koszty transportu. W budownictwie wykorzystuje się różne rodzaje prefabrykatów, wykonanych ze stali, betonu, żelbetu, drewna i materiałów łączonych.

Domy z prefabrykatów

Domy jednorodzinne można budować z dużych elementów prefabrykowanych – nawet całych ścian, największe części mogą mieć do 9 metrów długości ze względu na możliwość transportu. Montaż elementów można zakończyć w ciągu kilku dni, uzyskując stan surowy zamknięty. Wewnątrz betonowych ścian jest warstwa izolacyjna, instalacje, aż po gniazdka elektryczne. Cała budowa domu ze zbrojonych prefabrykatów betonowych (keramzytobeton) może być zakończona w ciągu zaledwie kilku tygodni. Porównywalnie krótko trwa budowa domów drewnianych w konstrukcji szkieletowej, tzw. „kanadyjczyków”. Z prefabrykowanych elementów można również budować budynki mieszkalne wielorodzinne. Rozwiązanie to stosowane było w Polsce powszechnie zwłaszcza w latach 70. i 80. XX wieku (por. wielka płyta). Powiązane hasła: modernizm, modulor, wielka płyta, żelbet,Artykuły w Archiramie: 50 budynków z prefabrykatów, czyli Prefab Architecture;