Talavera

Talavera, talawera to meksykańska ceramika z miasta Puebla i okolicznych miasteczek, potocznie określa się tym terminem dekoracyjne płytki majolikowe z Meksyku używane m.in. jako okładzina ścian, podobnie jak portugalskie azulejos. Płytki tego rodzaju produkowane są w Meksyku od XVI wieku. Płytki dostępne są w różnych wzorach i kolorach. Wśród tradycyjnych wzorów najpowszechniejsze są motywy malowane podszkliwnie kobaltem. Oprócz koloru niebieskiego, od dawna stosowano także żółty, zielony, czarny, pomarańczowy i fioletowy. Pigment nakładany jest na białe podłoże. Do tej pory tradycyjne warsztaty stosują stare metody produkcji i korzystają z miejscowych źródeł gliny, wiele prac wykonuje się ręczenie. Certyfikowane talavera powstają tylko w stanie Puebla, do dekoracji można używać tylko naturalnych pigmentów. Takie rzemieślnicze produkty oznaczane są na spodniej, nieszkliwionej stronie płytki.

Architektura Meksyku

Płytki talavera używane były od XVI stulecia do zdobienia ścian wewnętrznych i elewacji świątyń oraz pałaców, czasz kopuł, a także cokołów i basenów fontann, murów domów, patio itd. Koszt wykonania, trudność produkcji i jej pracochłonność produkcji sprawiły, że malowane płytki były tradycyjnie uważane za materiał luksusowy. W XX wieku produkcja załamała się m.in. ze względu na konkurencję tańszych, masowo produkowanych płytek z USA i Azji. Spośród kilkudziesięciu producentów w najgorszym okresie pozostały zaledwie cztery firmy. Renesans nastąpił dopiero w latach 90. XX wieku, po części dzięki modzie, częściowo ze względu na zwiększenie liczby motywów dekoracyjnych.  W Polsce talavera mogą być używane tylko w architekturze wnętrz, jako płytki ścienne, albo do wykańczania blatów czy ozdabiania mebli. Ze względu na nasiąkliwość i zachodzące pod wpływem mrozu uszkodzenia ni nadają się do stosowania w krajach o chłodniejszym klimacie. Przykłady wykorzystania: kopuła kościoła Dziewicy z Valvanera w mieście Meksyk (Meksyk), Casa de los Azulejos w mieście MeksykPowiązane hasła: azulejos, cegła,