Trotuar

Trotuar, chodnik, to wydzielony pas przeznaczony do ruchu pieszego. Trotuar ma utwardzoną powierzchnię, może być wyłożony płytami chodnikowymi, kostką brukową, brukiem kamiennym, niekiedy stosowane są też inne materiały, jak kostka drewniana. Trotuar najczęściej przebiega równolegle do ulicy i z nią sąsiaduje, oddzielony krawężnikiem, różnicą poziomów. Niekiedy od jezdni oddziela go dodatkowo pas zieleni, rząd miejsc parkingowych czy ścieżka rowerowa.   Współcześnie chodniki w miastach dostosowywane są do potrzeb różnych grup użytkowników, w tym osób niepełnosprawnych. Służą temu wyprofilowane, obniżone krawężniki przy przejściach dla pieszych oraz specjalne płyty z wypukłym wzorem, ułatwiające orientację osobom niewidzącym. Chodnik zasadniczo przeznaczony jest tylko do ruchu pieszego. Jednak obowiązujące w Polsce przepisy dopuszczają możliwość jazdy na rowerze po chodniku, o ile brak ścieżki rowerowej, dopuszczalna prędkość poruszania się na drodze przekracza 50 km/h, zaś chodnik jest odpowiednio szeroki, ma przynajmniej 2 metry. Wydzielone chodniki budowano już w starożytności. Znane były w miastach starożytnej Grecji, powszechniej stosowano je w Rzymie. W średniowieczu drogi używane były przez wozy, konnych i pieszych, bez wydzielenia odrębnych pasów. Chodniki wróciły do miast w XVIII wieku, a rozpowszechniły się w XIX stuleciu. W Warszawie pierwsze, wąskie chodniki wybudowano w 1784 roku. Powiązane hasła: aleja, bulwar, esplanada, korso, nowy urbanizm, promenada, rambla, urbanistyka,