Trylinka

Trylinka to rodzaj betonowych płyt o charakterystycznym kształcie sześciokąta foremnego. Płyta ma bok o długości 20 cm i szerokość 35 cm. Dostępna jest w różnych wersjach różniących się grubością, od 8  do 15 cm. Waga trylinki o wysokości 15 cm sięga 35 kg. Płyta ma większą wytrzymałość od standardowej kostki betonowej, jest więc używana do budowy nawierzchni parkingów, także dla samochodów ciężarowych. Wykonywano z niej również nawierzchnie dróg, zwłaszcza tymczasowych, podjazdy, nawierzchnie składowisk i placów. Płyty znajdowały zastosowanie do utwardzania nasypów, brzegów koryt rzecznych, wykopów itd. Trylinki wykonuje się w formach, wstępnie wypełnionych kruszywem kamiennym. Kamień zalewany jest dobrej jakości betonem. Jego warstwa sięga połowy wysokości formy. Pozostałą część wypełnia się betonem chudym. Do wyrobu trylinek nie stosowano wibracji ani prasowania. Słowo „trylinka” utworzone została od nazwiska Władysława Trylińskiego, inżyniera komunikacji, w latach 20. XX wieku dyrektora okręgowej dyrekcji robót publicznych w Warszawie. Polski wynalazca opatentował nawierzchnię z sześciokątnych płyt w 1935 roku. Jego wynalazek został wdrożony do produkcji, stosowano go w latach 30. i później. Obecnie trylinka straciła popularność, jest jednak wciąż dostępna w sprzedaży. Powiązane hasła: beton, bruk, kostka brukowa