Trzon kolumny

Trzon to główny element kolumny, ma formę zbliżoną do walca o powierzchni gładkiej lub pokrytej kanelami. Może być wsparty na podstawie, bazie kolumny, albo na stylobacie. Wieńczy go kapitel, czyli głowica. Ta z kolei wspiera belkowanie. Trzon kolumny może mieć regularną formę walca, zwężać się lub rozszerzać. Bryła może być zmodyfikowana dla uzyskania złudzenia optycznego. Tak np. w architekturze starożytnej Grecji stosowano entasis, dzięki czemu grubość kolumny wydawała się taka sama na całej wysokości. Z kolei kanelowanie nadawało podporom smukłość i optycznie je odciążało. Dla uzyskania silniejszego efektu trzonowi kolumny nadawano niekiedy ekspresyjną formę skręconą śrubowo (por. konfesja św. Piotra, Świątynia Jerozolimska), lub naśladującą wiązkę lin. Niekiedy walcowaty trzon zastąpiony jest przez figurę, przedstawienie postaci ludzkiej (kariatyda, kanefora, gigant) albo zwierzęcia. W antycznych, a także późniejszych budowlach trzony kolumn wykonywano niekiedy z jednego wielkiego bloku kamienia. Takie monolityczne bryły stosowano szczególnie w przypadku mniejszych podpór wykonanych z cennego surowca. Częściej kolumny wznoszono z modułów. W greckiej świątyni były to często połączone czopami bębny z marmuru.  Przykłady: kolumna Trajana w Rzymie (z wewnętrzną klatką schodową), kolumna Zygmunta w Warszawie  Powiązane hasła: filar, kolumna, kolumnada, porządki architektoniczne, świątynia rzymska