Włóknowo-cementowe płytki
Płytki włókno-cementowe stosowane są we współczesnym budownictwie jako pokrycie dachu i materiał elewacyjny. Płytki produkuje się z wykonywane są cementu portlandzkiego, wody, mączki wapiennej oraz nadających nazwę produktowi włókien celulozowych albo syntetycznych. W przeszłości do produkcji wyrobów włókno-cementowych stosowano azbest, zakazany obecnie w Unii Europejskiej. W Polsce produkcja materiałów zawierających azbest (por. eternit) została zakazana w 1997 roku ze względu na szkodliwy wpływ na zdrowie. Powierzchnia płytek włókno-cementowych może być gładka, pofałdowana, może mieć fakturę naśladującą naturalny łupek. Najczęściej stosowane w budownictwie są płytki o wymiarach 20x20 lub 30x30 cm, uzupełniająco stosuje się także płytki okapowe oraz koszowe o rozmiarach sięgających 60x30 cm. Płytki włókno-cementowe produkowane są także w innych rozmiarach i kształtach, m.in. ze ściętymi narożnikami do tzw. krycia niemieckiego. Ciężar pokrycia mieści się zwykle w przedziale 18-21 kg/mkw, znacznie mniej niż np. łupku. Wadą pokryć z płytek włókno-cementowych jest praco- i czasochłonność wykonania, a także konieczność wykonywania pracy przez dobrze wyszkoloną ekipę dekarską. Powiązane hasła: beton, cement, elewacja, fasada, fibrobeton, keramzytobeton,
