Muzeum Górnictwa Węglowego w Zabrzu mieści się w pięknym, zabytkowym gmachu przy ulicy 3 Maja. Jego budowa była ściśle związana z powstaniem w marcu 1873 roku powiatu zabrzańskiego. Budynek powstał dzięki funduszowi reprezentacyjnemu zebranemu na ten cel w nowym powiecie, wsparciu finansowemu hrabiego Posadowskiego, zaciągniętej pożyczce w wysokości 25 tys. talarów oraz darowiźnie udzielonej w postaci działki budowlanej o pow. ponad 25 arów, przekazanej przez ówczesnego posiadacza ziemskiego Guido Henckla von Donnersmarcka - informuje Muzeum na swojej stronie.
1 października 1875 r., budynek został oddany do użytku. Z zewnątrz był to pojedynczy, prostokątny, jednopiętrowy budynek wykonany z kamienia łamanego i cegły. Wyposażeniem wnętrza zajęła się m.in. firma Emil Wille z Berlina odpowiedzialna za piece kaflowe.
Po dwudziestu latach obiekt okazał się zbyt mały, ze względu na wzrastające potrzeby administracyjne, więc w 1894 r. postanowiono go rozbudować. Powstał skrzydło południowe. W 1906 roku, uchwałą sejmiku powiatowego, ponownie zapadła decyzja o powiększeniu budynku o nowe skrzydło, w którym znaleźć się miała sala posiedzeń. W 1906/1907 wzniesiono dwupiętrowe skrzydło północne, utrzymane w stylu neoklasycyzującym. Projektantem tego skrzydła był berliński architekt Arnold Hartmann. Budynek mieści w środku hol główny oraz reprezentacyjne, jednobiegowe schody z poręczą biegnącą w górę od postumentu, który stoi u wejścia na schody. Postument zwieńczony jest dużą rzeźbą przedstawiającą lwa. Na pierwszym piętrze znajduje się piękna sala posiedzeń sejmiku w całości wykonana w drewnie w stylu neogotyku skandynawskiego. Zdjęcia
Zabrze. Muzeum Górnictwa Węglowego
