Projekt Zahy Hadid- architektura bez pionów i linii równoległych. Muzeum Sztuki przy Uniwersytecie w Michigan
O projekcie architektonicznym Muzeum Sztuki, które powstało przy Uniwersytecie w Michigan, sami architekci mówią, że jest odważny a wręcz bezczelny. Zaha Hadid i jej współpracownicy osadzili muzeum przy starym kampusie z gotyckiej czerwonej cegły. Futurystyczna forma Muzeum Sztuki zachęca jednak żeby go odkryć.
Muzeum Sztuki przy Wydziale Historii Sztuki i Projektowania Uniwersytetu w Michigan mieści się w East Lansing, niedużym miasteczku akademickim. Jego powierzchnia to niewiele ponad 4200 m2. Pracownia Zahy Hadid została wybrana w roku 2008, a pierwsze prace ruszyły w 2010 roku. Muzeum zostało oddane do użytku w listopadzie 2012 roku. Koszt inwestycji wyniósł 45 mln dolarów. W tym przypadku połowę dołożyło małżeństwo filantropów, byłych studentów tego wydziału. Oni też mieli wpływ na wybór projektu architektonicznego.
Założeniem architektów było stworzyć budynek, który będzie miał wszystkie powierzchnie płaskie i wszystkie linie proste. Muzeum nie ma pionów i linii równoległych. Futurystyczny projekt muzeum nie pozwala określić jego rzeczywistej powierzchni, choć muzeum wyraźnie "wychodzi" do miasta. Od strony miejskiej ruchliwej ulicy handlowej jest dziedziniec, na którym znajduje się wejście do muzeum. W ten sposób chcąc niechąc przechodzień zostanie wchłonięty przez dziwny obiekt z trapezów. Dynamika wnętrza pozwala na niekonwencjonalną ekspozycję sztuki współczesnej. Pracownicy muzeum podkreślają niesamowitą synergię architektury, sztuki, ciała i percepcji.
Ze względu na skomplikowaną geometrię budynku projekt muzeum powstał najpierw jako model 3D. Prawie rok trwały prace w systemie zintegrowanego projektowania w których uczestniczyli: londyński oddział Zaha Hadid Architects w którym powstawał model 3D, konstruktorzy projektujący elewacje ze stali nierdzewnej, projektanci konstrukcji, wykonawcy konstrukcji okien i architekci.
Autor: archrecord.construction.com| © Brad Feinknopf
Pokrycie z blachy stalowej zamocowane na poszyciu ze sklejki. Ponieważ płaszczyzny się przenikają kolejne fragmenty pokrycia musiały być montowane w odpowiedniej kolejności. Na zdjęciu widać otwarty dziedziniec muzeum.
