Naprawa tynku zewnętrznego. Jak naprawić tynk przy pęknięciach i rysach?
Naprawa tynku zewnętrznego jest konieczna, gdy na elewacji pojawią się liczne rysy i pęknięcia, odparzenia i odpadanie tynku, naloty glonów, pylenie, przebarwienia i zabrudzenia. Naprawa tynku na elewacji jest szczególnie ważna, bo tynk stanowi warstwę zabezpieczającą przed działaniem niekorzystnych warunków atmosferycznych.
Z tego artykułu dowiesz się:
- jak właściwe wykonać naprawę tynku zewnętrznego przy rysach i pęknięciach,
- jakich produktów użyć do naprawy tynku zewnętrznego,
- jak wybrać sposób naprawy tynku w zależności od rodzaju podłoża oraz stopnia jego uszkodzenia.
Elewacje budynków są szczególnie narażone na działanie niekorzystnych warunków atmosferycznych. Z czasem pojawiają się zacieki wody na elewacji, tynk zewnętrzny może pękać, a nawet odpadać. Nieestetycznie wyglądającą elewację budynku powinno się wyremontować, zaczynając od naprawy tynku. W tym celu warto zastosować produkty zawierające w składzie środki hydrofobowe, przeciwdziałające wnikaniu wilgoci w strukturę podłoża.
Naprawa tynku zewnętrznego - przygotowanie podłoża, gruntowanie, szpachlowanie
Zanim przystąpimy do naprawy tynku zewnętrznego, należy sprawdzić stan podłoża. Podłoże powinno być mocno związane, suche, pozbawione zatłuszczeń, luźnych ziaren tynku, wolne od pyłu i kurzu. Wszelkie zabrudzenia i elementy niezwiązane trwale z podłożem należy usunąć. Do tego celu można użyć tradycyjnej szpachelki, zeskrobując nią łuszczący się tynk zewnętrzny. Większe ubytki w tynku (o głębokości powyżej 3 cm) należy uzupełnić zaprawą murarską zgodnie ze sztuką budowlaną.
Tak przygotowane podłoże należy zagruntować. Ten etap prac jest niezbędny do wyrównania jego chłonności, wzmocnienia, a także zwiększenia przyczepności mas szpachlowych. Do zagruntowania oczyszczonego już podłoża elewacji należy zastosować odpowiedni preparat, np. ACRYL-PUTZ®.
Jeśli elewacja wykończona jest tynkiem wapienno-cementowym można użyć gładzi szpachlowej. Choć tynki cementowo-wapienne są obecnie rzadziej stosowane (chyba że w wersji zapraw ciepłochronnych) to były popularne w budownictwie jeszcze kilkanaście lat temu. Dlatego elewacyjne gładzie szpachlowe stosuje się głównie przy remoncie elewacji lub gdy mamy do czynienia z rozbudową istniejącego budynku, aby zachować ciągłość w wyglądzie elewacji. Gładź szpachlowa zewnętrzna może być także wykorzystana jako warstwa wykończeniowa elewacji budynków zabytkowych.
Przed użyciem gładź szpachlową należy przygotować zgodnie z instrukcją producenta. Masę najlepiej wymieszać, używając wiertarki wolnoobrotowej aż do uzyskania jednorodnej, łatwej do nakładania konsystencji. Po upływie ok. 10 minut gotową masę szpachlową należy ponownie zamieszać. Zarobiona gładź szpachlowa przydatna jest do stosowania przez ok. 2-3 godziny. Ważne jest, aby przed kolejnym rozrobieniem nowej partii masy dokładnie wypłukać pojemnik/wiaderko.
Autor: FFiL Śnieżka
Gładź szpachlowa cementowo-polimerowa ACRYL-PUTZ FD 12 Fasada do szpachlowania elewacji. Zawiera żywicę polimerową, która poprawia wytrzymałość i przyczepność gładzi, włókna celulozowe, a także środki hydrofobowe, przeciwdziałające wnikaniu wilgoci w strukturę podłoża
Do szpachlowania elewacji wykończonej tynkiem wapienno-cementowym można wykorzystać elewacyjną gładź szpachlową. Takie gładzie są nowoczesnym produktem, wytwarzanym na bazie białego cementu z dodatkiem żywicy polimerowej i włókien celulozowych. Przeznaczone do zewnętrznych prac wykończeniowo-remontowych, polegających na wygładzaniu elewacji, a także uzupełnianiu ubytków, wygładzaniu chropowatości i nierówności. Elewacyjną gładź szpachlową można stosować także wewnątrz budynków.
Do szpachlowania elewacji wykończonej tynkiem wapienno-cementowym można wykorzystać elewacyjną gładź szpachlową. Takie gładzie są nowoczesnym produktem, wytwarzanym na bazie białego cementu z dodatkiem żywicy polimerowej i włókien celulozowych. Przeznaczone do zewnętrznych prac wykończeniowo-remontowych, polegających na wygładzaniu elewacji, a także uzupełnianiu ubytków, wygładzaniu chropowatości i nierówności. Elewacyjną gładź szpachlową można stosować także wewnątrz budynków.
Przygotowaną masę szpachlową należy nakładać szpachelką ze stali nierdzewnej lub tworzywa sztucznego. Nakładana warstwa powinna mieć grubość od 3 mm do nawet 3 cm przy pojedynczych ubytkach. Masa jest odporna na czynniki atmosferyczne, łatwo się przygotowuje, nakłada oraz szlifuje, a uzyskane powierzchnie są białe i gładkie.
UWAGA: nie stosować jako warstwy wykończeniowej w bezspoinowych systemach ociepleń.
Po wyglądzie rys i pęknięć w tynku można ustalić przyczynę ich powstania. Pomoże to w doborze odpowiedniego sposobu naprawy tynku zewnętrznego.
- rysy o kształcie elementów muru (cegieł lub bloczków) w nowo powstałym budynku oznaczają zbyt wczesne prace tynkarskie. Dość proste do naprawienia - czasami wystarczy pomalowanie specjalną farbą elewacyjną;
- mikropęknięcia - powstają w wyniku prowadzenia prac tynkarskich w wysokich temperaturach lub tynkowania z nieodpowiednią ilością wody zarobowej. Długo nienaprawiane mogą doprowadzić do odspojenia się tynku. Tynk naprawiamy malując specjalną farbą mostkującą rysy;
- pęknięcia kilkumilimetrowe lub odpadanie tynku to efekt braku właściwego zagruntowania podłoża lub tynkowania zbyt grubą warstwą. Przed naprawą tynku zewnętrznego należy ocenić skalę uszkodzeń i ustalić czy naprawa tynku zewnętrznego jest opłacalna, czy bardziej opłacalne jest ponowne tynkowanie.
Po wyschnięciu gładzi szpachlowej, powierzchnię ściany należy wygładzić papierem ściernym, gąbką szlifierską lub siatką o gradacji 100/150. Następnie odpylić i zagruntować odpowiednim gruntem polimerowym.
Remont elewacji, polegający na naprawie tynku zewnętrznego, przeprowadza się w czterech krokach opisanych powyżej:
- przygotowanie podłoża;
- gruntowanie podłoża;
- nałożenie gładzi szpachlowej;
- szlifowanie powierzchni ściany.
Ważne jest, aby do przeprowadzenia remontu elewacji zastosować specjalistyczne środki o właściwościach hydrofobowych, chroniących podłoże przed wnikaniem wody, w tym przypadku głównie z opadów atmosferycznych.
