Uszczelnianie balkonów i tarasów
Tarasy i balkony to miejsca najbardziej narażone na działanie niekorzystnych i zmiennych warunków atmosferycznych. Woda, mróz, duże wahania temperatury oraz kwaśne deszcze powodują, że prace okładzinowe muszą być wykonywane ze szczególną starannością i przy użyciu bardzo wysokiej klasy materiałów budowlanych.
Poniżej przedstawiona jest technika wykonania uszczelnienia i prac okładzinowych, która pozwoli na długoletnią, bezproblemową eksploatację tarasu. Dzięki temu będzie on stanowił miejsce, w którym można przyjemnie spędzić czas, a nie będzie obiektem nieustannie remontowanym.
Podłoże
Podstawą wykonywania prac okładzinowych na tarasach lub balkonach jest koordynacja działań związanych ze spadkami, dylatacjami i planem płytek ceramicznych. Przed naniesieniem zaprawy uszczelniającej Sopro DSF 523 na powierzchni konieczne jest wykonanie odpowiednich spadków w celu ułatwienia spływu wody. Powinny one wynosić 1,5 - 2%. Jeżeli na istniejącym podłożu nie ma odpowiednich płaszczyzn spadkowych należy je wykonać przy użyciu szpachli wyrównującej
Szczeliny dylatacyjne
Dylatacje w podłożu powinny: znajdować się w odległości 2-5 m od siebie, być wykonane w jastrychu i przeniesione do powierzchni okładziny.
Uszczelnienie zespolone
Na tak przygotowane podłoże nakładamy uszczelnienie mineralne Sopro DSF 523. Po zastygnięciu (po ok. 5-6 h) nakładamy kolejną warstwę uszczelnienia, tak aby końcowa grubość warstwy po wyschnięciu nie była mniejsza niż 2 mm. Należy także pamiętać o wklejeniu taśmy uszczelniającej Sopro EDB 538 w miejsca najbardziej narażone na przenoszenie ewentualnych ruchów konstrukcji czyli na styku podłoże - ściana oraz w miejscach dylatacji.
Dlaczego warto stosować uszczelnienie zespolone (alternatywne)?
W odróżnieniu od tradycyjnych uszczelnień takich jak papa na lepiku czy termozgrzewalna uszczelnienie alternatywne to bardzo efektywna metoda izolacji podłoża przed wodą i wilgocią. Chroni ona wszystkie warstwy znajdujące się pod uszczelnieniem, w tym również jastrych. Po zastygnięciu Sopro DSF 523 tworzy elastyczną, wodoszczelną powłokę o szorstkiej powierzchni. Kolejną, zaletą stosowania uszczelnienia alternatywnego Sopro DSF 523 jest możliwość nanoszenia go na wilgotne oraz niewysezonowane podłoże betonowe np. świeżo wykonany jastrych. Już w tej fazie prac powłoka uszczelniająca chroni szlichtę przed zamoknięciem, jednocześnie pozwalając wodzie znajdującej się w jastrychu na odparowanie. W Polskim klimacie jest to bardzo istotna zaleta ze względu na częste opady deszczu i wynikające z tego trudności z uzyskaniem podłoży suchych.
Układanie płytek ceramicznych
Po całkowitym zastygnięciu powłoki uszczelniającej można rozpocząć prace związane z przyklejaniem płytek ceramicznych. Zalecane jest stosowanie elastycznych zapraw klejowych - np. Sopro No.1 lub Sopro VF 413. Przenoszą one naprężenia termiczne, powstające podczas zmian temperatury. Dodatkową zaletą zaprawy Sopro VF 413 jest możliwość zastosowania w konsystencji półpłynnej umożliwiającej osiągnięcie pełnego przylegania zaprawy klejowej do spodu płytki. Zastosowanie tej metody zapobiega wnikaniu wody w pustki znajdujące się pod płytkami.
Klejenie okładziny
Końcowym etapem prac jest fugowanie, które w przypadku tarasu lub balkonu wymaga szczególnej uwagi. Zaprawa fugowa powinna być elastyczna i mieć podwyższoną wodoszczelność. Zniweluje to możliwość przesiąkania wody do zaprawy klejowej. Zalecane jest stosowanie szybkowiążącej cementowej zaprawy fugowej Sopro Saphir®15. Szerokość spoin cementowych powinna oscylować w granicach 5-8 mm, a szerokość fugi dylatacyjnej wykonanej z Sopro SanitarSilicon min. 10 mm. Tylko takie szerokości szczelin fugowych w okładzinach ceramicznych zapewniają kompensację naprężeń termicznych (różnice temp. okładzin powyższych ciągu roku dochodzą do 100°C).
Fugowanie
Zastosowanie powyższych wskazówek wykonawczych i przedstawionych materiałów zapewni bezproblemowe użytkowanie okładziny przez okres wielu lat, bez konieczności przeprowadzania kosztownych remontów.
