Zaprawy klejowe do cienkich spoin
Cienkie spoiny o grubości 1-3 mm wykonywane są z zapraw klejowych, produkowanych w postaci suchych mieszanek na bazie cementu.
Cienkie spoiny
Podstawowym zadaniem zaprawy murarskiej jest łączenie poszczególnych elementów muru w konstrukcję. W tradycyjnych konstrukcjach murowych wymagana grubość spoiny waha się w granicach 10-20 mm. Obecnie coraz częściej stosuje się cienkie spoiny grubości 1-3 mm, wykonywane z zapraw klejowych, produkowanych w postaci suchych mieszanek na bazie cementu. Po wsypaniu do wody miesza się je ręcznie lub mechanicznie aż do uzyskania jednolitej konsystencji. Prace murarskie należy wykonywać w temperaturze od 5 do 30o C. Elementy, na które nakłada się zaprawę klejową, muszą być czyste i niepylące. Kiedy prace prowadzone są w wysokiej temperaturze, podłoże należy zwilżyć wodą, aby zapobiec odciąganiu wilgoci z zaprawy. Elementy murowe muszą także charakteryzować się dużą dokładnością - dopuszczalne tolerancje wymiarowe ich wysokości nie mogą być większe niż 1 mm. Często w tego typu konstrukcjach stosuje się elementy z piórem i wpustem, umożliwiające wykonywanie muru bez spoin pionowych oraz elementy szerokości równej grubości muru.
Mury z betonu komórkowego
Pierwszymi elementami murowymi, z których wykonywano ściany o cienkich spoinach, były bloczki z betonu komórkowego. Technologia produkcji betonu komórkowego umożliwiała bowiem wytwarzanie elementów o wystarczającej dokładności i obniżenie przewodności cieplnej murów bez obniżania ich gęstości objętościowej. Jednowarstwowe mury z betonu komórkowego wykonywane na cienkie spoiny charakteryzuje stosunkowo wysoka izolacyjność termiczna. Nośność konstrukcji murowych zależy od nośności elementów muru i rodzaju zastosowanych zapraw. Wprowadzenie cienkich spoin do konstrukcji murowych spowodowało zwiększenie ich nośności. Jest to związane z ograniczeniem do minimum niekorzystnego wpływu na nośność muru odkształceń poprzecznych spoiny. Wiedza na temat konstrukcji murowych na cienkie spoiny pozwala stwierdzić, że wytrzymałość zaprawy na ściskanie nie ma istotnego wpływu na wytrzymałość całego muru na ściskanie.
Elementy z betonu komórkowego mają stosunkowo niską wytrzymałość, która jednak dzięki zastosowaniu cienkich spoin, może być w pełni wykorzystana. Jest to szczególnie ważne w wypadku ścian zewnętrznych, wykonywanych z lekkich odmian betonu komórkowego. Zmniejszenie wpływu zaprawy na obniżanie izolacyjności cieplnej muru można uzyskać również przez stosowanie zapraw ciepłochronnych o dobrych właściwościach termoizolacyjnych. Zaprawy takie mają jednak przy obciążaniu inną odkształcalność niż zaprawy tradycyjne i cienkowarstwowe. Ich użycie obniża wytrzymałość konstrukcji murowej na ściskanie i musi być uwzględniane przy jej wymiarowaniu.
Do wykonywania murów z betonu komórkowego szczególnie przydatne są spoiny cienkowarstwowe. Stosując szlifowanie przy odmianach lekkich (400; 500) oraz struganie przy cięższych, wyrównuje się lokalne niedokładności elementów. Rozłożenie zaprawy specjalną ząbkowaną kielnią na tak przygotowanej płaszczyźnie nie nastręcza trudności, a dokładność ułożenia kolejnej warstwy jest wymuszana w sposób naturalny.
Zaprawa murarska powinna wiązać z pewnym opóźnieniem tak, aby po jej zarobieniu nadawała się przez odpowiednio długi czas do wykorzystania. Niewielka ilość zaprawy znajdująca się w cienkiej spoinie wpływa na proces wiązania. Następuje szybsze i silniejsze niż w spoinie tradycyjnej grubości odciąganie wody z zaprawy, co niekorzystnie wpływa na jej wytrzymałość i przyczepność do elementów muru. Zjawisko to eliminowane jest poprzez dodatki do zaprawy. Umożliwiają one także korygowanie położenia bloczka w odpowiednio długim czasie po jego ułożeniu.
