Antykondensacyjny regulator pary MPF

Sufity i ściany skośne na poddaszach są na ogół wykonane z płyt gipsowo-kartonowych. Jednak już po kilku latach użytkowania budynku płyty żółkną, a czasami nawet pleśnieją. Czas powstania tych niekorzystnych zjawisk zależy od wielu czynników, ale przede wszystkim od prawidłowości działania wentylacji pomieszczeń oraz od sposobu wykorzystania poddasza.

Do zażółcenia i pleśni może dojść nawet w domach, w których wentylacja funkcjonuje prawidłowo; wynika to ze specyfiki działania i przemieszczania się pary wodnej oraz z cech gipsu, który potrafi gromadzić i przekazywać wilgoć z otoczenia. Gips jest "zbiornikiem retencyjnym" dla pary wodnej, ponieważ pochłania nadmiar wilgoci i "oddaje" tę wilgoć, kiedy w pomieszczeniu robi się sucho. Jest to klimat sprzyjający mieszkańcom.
Jednak kiedy w pomieszczeniach zbyt często panuje duża wilgotność powietrza i gips nie może się osuszyć, dochodzi do zażółceń, a następnie pleśni.
Lata doświadczeń pokazały, że nawet w pomieszczeniach wentylowanych poddaszy powstają tymczasowe wzrosty wilgotności.
Jest to wywołane specyficznym zachowaniem pary wodnej, która razem z ciepłym powietrzem bardzo intensywnie napiera na dach od jego wewnętrznej strony. Jeżeli termoizolacja dachu jest zabezpieczona paroizolacją znajdującą się pod płytami gipsowymi, to nadmiar wilgoci gromadzi się między płytą a paroizolacją. Po osiągnięciu odpowiedniego (dla określonej temperatury) stopnia nasycenia para wodna ulega skropleniu, co prowadzi do zawilgocenia płyt gipsowo- kartonowych. Jeżeli taki proces powtarza się często, to po obu stronach płyty pojawiają się szkodliwe dla ludzi pleśnie.

Jak zapobiec powstawaniu pleśni?

Rozwiązaniem problemu nadmiernego gromadzenia się wilgoci na poddaszach jest zastosowanie w dachu membrany o wysokiej paroprzepuszczalności. Membrana umożliwia wydostawanie się pary wodnej z dachu do atmosfery (przez wszystkie warstwy tego dachu).
Stosuje się specjalny rodzaj paroizolacji, która może przepuszczać pewną ilość pary wodnej napływającej za pośrednictwem płyt gipsowo kartonowych z wnętrza budynku. Ilość ta nie może być zbyt duża, bo mogłoby to doprowadzić do zawilgocenia termoizolacji w okresie jesienno-zimowym. Aby zatem nie doszło do nadmiernego zawilgocenia płyt gipsowych, zamiast paroizolacji należy stosować specjalne materiały o niewielkich zdolnościach dyfuzyjnych, które zapewniają stały przepływ pary wodnej do termoizolacji. Aby tak dobrany układ warstw funkcjonował prawidłowo, nad termoizolacją należy zastosować membranę o wysokiej paroprzepuszczalności, która wypuści gromadzącą się parę wodną poza dach - do atmosfery. Takie materiały są stosowane w Europie już od wielu lat.

W Polsce stosowanie płyt gipsowo-kartonowych jest powszechne. Można się więc spodziewać, że równie powszechnie stanie się stosowanie regulatorów pary wodnej (zamiast opóźniaczy - paroizolacje PE), które zapobiegają nadmiernemu gromadzeniu się wilgoci w tych płytach.
Regulator produkowanego przez spółkę MARMA Polskie Folie ma warstwę z włókniny polipropylenowej, która absorbuje wilgoć. Ta cecha zwiększa funkcje ochronne regulatora, stąd też jego nazwa - regulator antykondensacyjny - jest podwójnie uzasadniona.
Należy jednak pamiętać, że regulator antykondensacyjny może być stosowany wyłącznie z membranami z rodziny DACHOWA, ponieważ tylko wtedy spełni swoją rolę.

Jak działa regulator?

Działanie regulatora umożliwia przepływ pary w obu kierunkach w kontrolowanym zakresie, co przyczynia się do lepszego osuszania dachu. Własności regulatora pozwalają na przenikanie pary w kierunku od tych miejsc, gdzie jest jej nadmiar, do tych, gdzie jest jej mniej. Regulator powoduje, że cała przegroda (konstrukcja z izolacjami) zachowuje się podobnie do płyt kartonowo gipsowych; pochłania nadmiar wilgoci i "oddaje" ją w sytuacji, kiedy po jednej ze stron dachu jest bardziej sucho. Latem, dzięki zastosowaniu membrany, para wodna wychodzi na zewnątrz dachu, a w sezonie grzewczym - przenika do wewnątrz poddasza za pośrednictwem regulatora pary.
Dodatkowym argumentem przemawiającym za regulatorem jest to, że w dachach stromych stosowanie barier parowych nie eliminuje powstawania zawilgocenia konstrukcji i termoizolacji. Wynika to z wielości materiałów stosowanych w tego typu konstrukcjach; większość z nich ma właściwości umożliwiające kapilarne podciąganie wody. Każde połączenie tych materiałów zwiększa przenikanie pary wodnej.
Badania wilgotności drewna i termoizolacji potwierdziły, że stosowanie paroizolacji o dużym oporze dyfuzyjnym jest niecelowe w konstrukcjach dachów stromych. Dlatego coraz częściej jako materiały ograniczające dostęp pary wodnej od strony poddasza stosuje się regulatory pary.