Obróbka dylatacji przy kładzeniu papy termozgrzewalnej
Dylatacja jest newralgicznym punktem pokrycia dachowego. Zgodnie z założeniem miejsce to ma kompensować różne naprężenia występujące w obiekcie budowlanym. Przerwa dylatacyjna jest też narażona na największe przemieszczenia, dlatego do jej wykończenia należy stosować materiały o odpowiedniej wytrzymałości i rozciągliwości.
Papy termozgrzewalne są idealnym materiałem do wykonywania pokryć dachowych dachów płaskich. Ich zaletą jest łatwość montażu i duża żywotność materiału zwłaszcza w przypadku pap SBS. Największy kłopot w wykonaniu izolacji dachu płaskiego sprawiają obróbki detali (attyki, ściany, kominy, dylatacje, wywietrzniki itp.).
Dylatacja jest newralgicznym punktem pokrycia dachowego. Zgodnie z założeniem jest to miejsce, którego zadaniem jest kompensowanie różnych naprężeń występujących w obiekcie budowlanym. Jest ona też narażona na największe przemieszczenia, dlatego konieczne jest zastosowanie materiałów o odpowiedniej wytrzymałości i rozciągliwości.
Pierwszym krokiem jest ułożenie warstwy paroizolacji na podłożu (papa termozgrzewalna). Należy przy tym pamiętać o tym, żeby podłoże, do którego będziemy zgrzewać papę było odpowiednio przygotowane oraz zagruntowane preparatem gruntującym. Montaż papy do podłoża może nastąpić dopiero po całkowitym przeschnięciu zagruntowanej powierzchni. Zagruntowanie powierzchni stanowi także tymczasową ochronę powierzchni przed wnikaniem do niej wody opadowej. Warstwa paroizolacji musi być przecięta nad szczeliną dylatacyjną. Kolejnym etapem jest zgrzanie pasa papy nawierzchniowej o szerokości 33 cm nad szczeliną dylatacyjną. W obrębie szczeliny należy zostawić nie zgrzany pas o szerokości około 10 cm którego zadaniem jest umożliwienie swobodnej pracy pasa papy.
Do tak przygotowanej warstwy montujemy izolację termiczną - płyty styropianowe laminowane papą. Płyty należy rozciąć wzdłuż całej szczeliny dylatacyjnej. W obrębie dylatacji przyklejamy dodatkowe płyty styropianowe o grubości 4 cm i szerokości minimum 15 cm. Mają one za zadanie podniesienie obszaru dylatacji ponad powierzchnię połaci pokrycia dachowego oraz ułatwienie szybkiego odprowadzenie wody opadowej z rejonu dylatacji. Kolejnym etapem jest zgrzanie na całej połaci dachu papy podkładowej z jej wywinięciem na dodatkowo przyklejone płyty styropianowe (papę należy przeciąć nad szczeliną). Następnie układamy na całej długości sznur dylatacyjny wykonany z elastycznego materiału o średnicy 5 cm. Na tak przygotowanej szczelinie dylatacyjnej układamy luzem pasy papy nawierzchniowej. Można zastosować punktowe zgrzewane papy tylko z jednej strony dylatacji, aby uniemożliwić jej przemieszczania podczas montażu kolejnych warstw obróbki. Kolejną czynnością jest zgrzanie na powierzchni dachu papy nawierzchniowej. Papę nawierzchniową zgrzewamy aż do szczeliny dylatacyjnej. Wieńczącym elementem obróbki dylatacyjnej, decydującym o jej szczelności jest zgrzanie pasa papy o szerokości 50 cm. Dzięki tak wykonanej obróbce uzyskujemy szczelność szczeliny dylatacyjnej przy jednoczesnym umożliwieniu ruchów konstrukcyjnych obiektu.
Bardzo ważnym elementem podczas wykonywania obróbki dylatacji jest odpowiedni dobór zastosowanych materiałów. Papy z których wykonuje się obróbkę dylatacji muszą charakteryzować się odpowiednią rozciągliwością, stąd zalecanymi materiałami są papy modyfikowane na osnowie z włókniny poliestrowej o gramaturze minimum 200 g/m2. Należy także pamiętać o tym, że na płytach laminowanych papą nie powinno się należy układać pap oksydowanych na osnowie z welonu szklanego. Przedstawiony sposób wykonania obróbki dylatacji dotyczy tylko jednego wybranego problemu (pokrycie dachowe z izolacją termiczną w postaci płyt styropianowych laminowanych papą, na podłożu betonowym.
