Wentylacja pokrycia dachowego. Montaż dachówek wentylacyjnych
Wilgoć jest bardzo groźna dla dachu, ponieważ może doprowadzić do osłabienia konstrukcji więźby oraz zmniejszenia właściwości termoizolacyjnych materiałów. Dlatego dla trwałości pokrycia dachowego niezwykle istotną rolę odgrywa właściwa wentylacja.
Wentylacja pokrycia dachowego umożliwia odprowadzenie pary wodnej (wilgoci) spod połaci dachu. Aby wentylacja była skuteczna, trzeba umożliwić przepływ powietrza w wentylowanej przestrzeni, dlatego zawsze należy utworzyć pustki wentylacyjne pod ułożonymi dachówkami, wykorzystując przestrzeń powstałą z ułożenia kontrłat, których prawidłowa grubość gwarantuje właściwy przepływ powietrza wentylacyjnego.
Wentylacja dachu przy okapie i kalenicy
Odpowiednia cyrkulacja powietrza w obrębie kalenicy zależy od efektywności przekroju wentylacyjnego. Powinien on mieć wielkość 0,05% powierzchni dachu, przy czym w przypadku dachów dwuspadowych dotyczy to każdej połaci osobno. Przykładowo, dla dachu dwuspadowego z krokwią o długości 10 m, wentylacja kalenicy dla każdej z płaszczyzn musi mieć efektywny przekrój min. 50 cm2/mb. Dodatkowo, na kalenicy stosuje się taśmę wentylacyjno-uszczelniającą.
Natomiast w obrębie okapu musi zostać zapewniony wlot powietrza, którego wielkość jest równa co najmniej 0,2% powierzchni dachu. Oznacza to, że dla krokwi o długości 10 wynosi on 200 cm2/mb okapu. Obliczając wielkość otworu wlotowego należy też uwzględnić fakt, że przekrój efektywny jest zawężany ze względu na krokwie i kontrłaty. Dla dachu krytego ceramicznymi dachówkami zakładkowymi, zaleca się wykonanie okapu z wykorzystaniem grzebienia okapu (wróblówki) wykonanej z aluminium oraz listwy wentylacyjnej.
Wentylacja a kąt nachylenia dachu
W dachach o kącie nachylenia powyżej 30o występuje wystarczający naturalny ciąg powietrza wywołany znaczną różnicą poziomów wlotu (okap) i wylotu (kalenica) powietrza, nagrzewaniem się pokrycia dachowego oraz działaniem wiatru. Należy jednak przestrzegać zasady pozostawienia szczeliny wentylacyjnej w okapie oraz zastosowanie wentylacyjnej taśmy kalenicowej. Natomiast w przypadku dachów o kątach nachylenia mniejszych niż 30o lub krokwiach długich powyżej 10 m, wentylacja okapowo-kalenicowa może nie być wystarczająca. Należy wówczas stosować większe przestrzenie wentylacyjne (grubsze kontrłaty) oraz dachówki wentylacyjne, dzięki którym zwiększa się ilość powietrza wentylacyjnego.
Gdzie umieszczamy dachówki wentylacyjne?
Dachówki wentylacyjne wspomagają system wentylacji pod pokryciem, zapewniając dodatkowe miejsce wlotu powietrza. Wykorzystuje się je szczególnie w przypadku dachów o dużych połaciach, gdzie brakuje dostatecznej wentylacji powierzchni pod dachówką połaciową. W przypadku długich krokwi (powyżej 6,5–7 m) i zastosowaniu standardowej kontrłaty o wysokości 2,5 cm, należy zamontować dachówki wentylacyjne w trzecim rzędzie od kalenicy, w odległości około 1 m od siebie. Na 13 m2 dachu powinna przypadać jedna dachówka wentylacyjna. Gdy odległość między kalenicą i okapem jest znaczna, należy układać dachówki w dwóch rzędach, a gdy odstęp ten wynosi powyżej 12 metrów - nawet w trzech rzędach. Standardowy rozstaw pomiędzy rzędami dachówek wentylacyjnych to ok. 1,50–1,80 m. Dachówki wentylacyjne stosuje się również tam, gdzie przerwana jest ciągłość przestrzeni wentylacyjnej, tj. pod i nad oknami połaciowymi, przed i za kominem oraz we wszystkich innych miejscach, w których wlot lub wylot powietrza wentylacyjnego jest zaburzony. Dachówki wentylacyjne montuje się w drugim rzędzie przed i za „przeszkodą”. Zastosowanie dachówek nie jest jednak konieczne w przypadku, gdy przeszkoda dla wentylacji występuje w odległości nie większej niż 1,5 m od kalenicy.
Montaż dachówek wentylacyjnych jest dokładnie taki sam, jak dachówek połaciowych, należy jedynie pamiętać o zamocowaniu siatki do otworu, sprzedawanej w komplecie z dachówką wentylacyjną.
