Izolacja wodochronna STYROZOL

STYROZOL jest polimerowym systemem wodochronnym. Wyrób produkowany jest w dwóch kolorach. Zróżnicowanie kolorów - roztwór gruntujący żółty, a masa koloru niebieskiego - umożliwia kontrolę prawidłowego, tj. równomiernego i całkowitego pokrycia izolowanych powierzchni.

Firma Terbud Izolacje Budowlane wprowadziła na rynek, opatentowaną przez Politechnikę Warszawską, izolację wodochronną - STYROZOL.
STYROZOL jest polimerowym systemem wodochronnym nowej generacji. W skład systemu wchodzą: roztwór gruntujący - STYROZOL G, masa powłokowo-klejąca - STYROZOL P.

Wyrób występuje w dwóch zestawach: zestaw I - STYROZOL G₁ i STYROZOL P₁ - przeznaczony do zastosowań zewnętrznych; zestaw II - STYROZOL G₂ i STYROZOL P₂ - przeznaczone do zastosowań wewnętrznych i zewnętrznych.

Izolacja ma dobre właściwości techniczne które przewyższają właściwości innych materiałów izolacyjnych. (Aprobata Techniczna ITB Nr AT-15-5196/2001):
– wodoszczelność materiału określona została na 1,2 MPa (co odpowiada 120 m słupa wody, przy grubości warstwy 0,2–0,3 mm. Inne masy izolacyjne mają określoną wodoszczelność na poziomie 0,2–0,7 MPa, przy grubości warstw 2 - 6 mm,
– wydłużenie względne przy rozciąganiu nowej izolacji wynosi 425–560%, podczas gdy dla innych mas izolacyjnych wynosi 20–300%,
– adhezja (przyczepność do podłoża) betonowego i ceglanego warstwy gruntującej (STYROZOL G) wynosi 1,5–2,2 MPa, a masy powłokowo-klejącej (STYROZOL P) 1,4–1,5 MPa. Natomiast w przypadku innych mas wartości te, ujęte w aprobatach technicznych ITB, wynoszą 0,2–1,5 MPa, przy braku określenia przyczepności warstwy gruntującej, produkt nie wykazuje jakichkolwiek zmian wartości parametrów po badaniach starzeniowych, materiał można układać na wilgotnym podłożu (nie przekraczającym 6% wilgotności masowej tego podłoża), zaś w przypadku innych wyrobów tego typu jedynie na całkowicie suchym podłożu,
– zużycie produktu wynosi przy dwóch warstwach 0,5–0,7 kg/m², a w przypadku zastosowania wzmacniającej wkładki polipropylenowej wklejanej w drugą warstwę i ułożeniu trzeciej warstwy masy pokrywającej, nie przekracza 1,25 kg/m². W przypadku innych mas zużycie wynosi 2–6 l/m², co przy ich znacznie wyższej cenie powoduje, że koszty zastosowania innych mas są dużo większe.
Ponadto STYROZOL ma określone inne parametry, jak np.: opór dyfuzyjny warstwy (0,2–0,3 mm) wynosi 6 m, zdolność klejenia > 150 N; elastyczność powłoki wyrażona najmniejszą średnicą sworznia, na którym jest ona przeginana bez oznak pękania - w przypadku STYROZOLU jest ona równa 3 mm, w przypadku innych mas 30 mm; ponad 20-letnią odporność na przepuszczalność jonów chlorkowych (jest to czas skutecznej ochrony zbrojenia przez powłokę przed wnikaniem gazów, przy grubości otuliny zbrojenia = 2 cm (większość mas hydroizolacyjnych nie ma określonej tej właściwości).

Zastosowanie

Właściwości izolacji pozwalają na zastosowanie jej w zróżnicowanych warunkach, np. 

• do wykonywania poziomych i pionowych izolacji wodochronnych w budynkach niepodpiwniczonych i podpiwniczonych,
• do izolacji podłóg układanych na gruncie,
• do izolacji tarasów dla ruchu pieszego, dla ruchu samochodowego i tzw. tarasów zielonych,
• do wykonywania izolacji w balkonach i loggiach,
• do sklejania folii, a nawet papy między sobą i do podłoża,
• w pomieszczeniach "mokrych" do izolowania podłóg i ścian (kuchnie, łazienki, natryski, baseny, pomieszczenia z mokrą produkcją),
• izolacja ze STYROZOLU tworzy bardzo dobrą paroizolację (opór równoważny 6 m) układana np. na powierzchni stropów żelbetowych,
• jako warstwy bezspoinowe eliminują możliwość powstawania nieszczelności, jakie mogą wystąpić na połączeniach materiałów rolowych,
• przyklejając płyty izolacji termicznej (po przeschnięciu izolacji z masy), np. ze styropianu czy wełny mineralnej, dobrze je stabilizują na ułożonej (często pochyłej) powierzchni.
• materiał sprawdza się bardzo dobrze także w remontach nawierzchni, wykonanych z płytek terkoty itp.

Dość często w starych, a nawet i nowych tarasach, balkonach, loggiach, jak również w nawierzchniach z płytek wewnątrz pomieszczeń, pojawiają się przecieki wody przez konstrukcję, odparzenia i zniszczenia płytek.
Izolacje wodochronne przeważnie są układane na warstwie spadkowej, ułożonej na konstrukcji, a więc pod innymi warstwami. Tradycyjny sposób naprawy izolacji wiąże się ze zdjęciem warstw nawierzchniowych, a więc z bardzo kosztownymi i pracochłonnymi zabiegami. Stosując nową izolację wystarczy w takich przypadkach zdjąć płytki (przy nowych płytkach większość ich nadaje się do ponownego ułożenia), wyrównać bardzo dokładnie podłoże (np. zaprawą klejową), ułożyć STYROZOL (G + 2xP), a następnie ułożyć płytki na wodo- i mrozoodpornej zaprawie klejowej. W ten sposób ogranicza się koszty napraw, a ponadto ułożona izolacja wodochronna ze STYROZOLU nie pozwala na wnikanie wody w warstwy ułożone pod płytkami (do szlichty cementowej, warstwy izolacji termicznej itp.).
Przy zużytych płytkach, lecz przy dobrej ich wytrzymałości i stabilności na podłożu, istnieje możliwość nie zdejmowania istniejących płytek, lecz ułożenie na nich STYROZOLU (G + 2xP), a następnie nowych płytek na zaprawie klejowej. Wymaga to jednak oceny podłoża przez fachowca.

Niewątpliwą zaletą produktu jest możliwość jego stosowania (odmiana G₂+P₂) w basenach kąpielowych, a nawet w zbiornikach na wodę do spożycia.

W podanych wyżej przykładach sposób stosowania jest typowy, tzn. izolacja składa się z warstwy gruntującej (STYROZOL G) i dwóch warstw masy izolująco-klejącej (STYROZOLU P). W przypadku większych obciążeń lub przewidywanych odkształceń podłoża zaleca się zastosowanie wspomnianej wcześniej maty polipropylenowej, poprzez wtopienie jej w druga warstwę masy STYROZOL P i ułożenie trzeciej warstwy, dokładnie pokrywającej tkaninę.
Jeszcze innym zastosowaniem nowej izolacji może być użycie jej do zabezpieczania wałów ochronnych i zbiorników ziemnych przed rozmywaniem skarp i ucieczką wody przez dno. W tym przypadku na zagęszczonym podłożu gruntowym rozkłada się bryty tkaniny polipropylenowej, a następnie wykonuje się natrysk STYROZOLU. Badania laboratoryjne zostały wykonane z pozytywnym wynikiem.

Rodzaje podłoża, na którym można stosować izolację: podłoża cementowe (beton, tynk, szlichta, rapówka zatarta na gładko), mury ceglane, kamienne i z bloczków betonowych o wyrównanej rapówką cementowej powierzchni z zatarciem na gładko, kamienne (piaskowiec), gipsowe, drewniane.

Warunkiem istotnym przy układaniu mas wodochronnych jest odpowiednie przygotowanie podłoża. Powinno ono być równe i utwardzone. Podłoże takie skutkuje uzyskaniem równej, jednolitej i dobrze kryjącej powłoki hydroizolacyjnej.

Rodzaj zalecanych narzędzi do nakładania izolacji: pędzel, szczotka, natrysk.

W przypadku równych podłoży (bez zagłębień) - wałek malarski.
Wyrób produkowany jest w dwóch kolorach. Zróżnicowanie kolorów - roztwór gruntujący żółty, a masa koloru niebieskiego - umożliwia kontrolę prawidłowego, tj. równomiernego i całkowitego pokrycia izolowanych powierzchni.