Masy bitumiczne - masy do bezspoinowej hydroizolacji
Masy bitumiczne przeznaczone są do wykonywania izolacji wodochronnych na zewnątrz obiektów budowlanych. Sprawdzają się w bezspoinowej hydroizolacji powierzchni pionowych i poziomych, zwłaszcza elementów budowli stykających się z gruntem. Aplikacja mas bitumicznych jest łatwa, prace izolacyjne przebiegają szybko.
Masy bitumiczne - zastosowanie
Dyspersyjne masy bitumiczne przeznaczone są do wykonywania izolacji wodochronnych na zewnątrz obiektów budowlanych. Znajdują zastosowanie głównie do hydroizolacji fundamentów i ław budynków. Grubowarstwowe masy bitumiczne stosuje się zasadniczo do wykonywania izolacji pionowych i poziomych na powierzchniach budynków stykających się z gruntem. Masy bitumiczne zabezpieczają przed wilgocią balkony, tarasy, piwnice, garaże. Sprawdzają się również w wykonywaniu izolacji poziomych, np. dachów zielonych, stropów garaży podziemnych.
Hydroizolacyjne masy bitumiczne - zalety
Obecnie produkowane masy bitumiczne to materiały dwukomponentowe. Tworzą one grubowarstwowe hydroizolacje, które z powodzeniem chronią budynki przed działaniem wody opadowej i gruntowej. Spełniają również warunki stawiane tzw. izolacji ciężkiej. Do najważniejszych zalet mas bitumicznych zaliczyć można:
- możliwość układania na wilgotnych podłożach,
- przenoszenie rys i pęknięć (nawet do 5 mm),
- w krótkim czasie odporność na deszcz,
- z uwagi na pełne połączenie z podłożem brak możliwości podsiąkania wody (prawie nieosiągalne w przypadku stosowania pap i folii),
- skuteczne i nie skomplikowane łączenie izolacji detali, np. przejść rurowych z izolacją powierzchniową,
- brak konieczności wykonywania tynków na elementach drobnowymiarowych (cegła),
- bezspoinowość, tzn. brak połączeń.
Polecany artykuł:
Masy bitumiczne - projekt hydroizolacji
Prawidłowe projektowanie hydroizolacji musi być poprzedzone dokładną analizą obciążenia wodą. Elementy budowli stykające się z gruntem zawsze są narażone na działanie wilgoci. Może to być wilgoć, która nie wywiera parcia hydrostatycznego oraz wilgoć wywierająca takie parcie. W pierwszym przypadku jest to woda podciągana kapilarnie przez grunt lub też woda opadowa, która bez większych oporów przenika przez grunt mało spoisty. Wymagany jest tu współczynnik przepuszczalności wody min 0,01 cm/s. Brak istotnego parcia hydrostatycznego można osiągnąć również przy gruntach spoistych, jednak pod warunkiem stosowania pionowych warstw odsączających, które kierują wodę do poprawnie działającego drenażu. W innych przypadkach mamy do czynienia z parciem hydrostatycznym, które zależy od wysokości słupa wody gruntowej.
Masy bitumiczne - jak stosować?
Przy wykonywaniu grubowarstwowych powłok bitumicznych należy uwzględniać wpływ czynników atmosferycznych. Temperatura podłoża i powietrza powinna wynosić co najmniej +5ºC. Niedopuszczalne jest zmoczenie wykonanej powłoki masą bitumiczną deszczem przed osiągnięciem przez nią odporności na działanie tego czynnika. Przed wyschnięciem powłoki uszczelniającej (izolacyjnej) należy wykluczyć działanie mrozu i obciążenie wodą.
W zależności od konsystencji mas bitumicznych nakłada się je szpachlując izolowaną powierzchnię lub natryskowo. Metoda natrysku jest bardzo wygodna przy nakładaniu izolacji na duże powierzchnie, a także na powierzchnie o nieregularnej płaszczyźnie, np. kamienne ściany piwnic. Z reguły grubowarstwowe powłoki bitumiczne wykonuje się w dwóch cyklach roboczych, stosując (lub nie) wkładki wzmacniające. Wykonując izolacje w dwóch warstwach otrzymuje się powłoki o równomiernych grubościach.
Minimalna grubość warstwy po wyschnięciu dla przypadku naturalnej wilgotności gruntu wynosi 3 mm. Dla przypadku obciążenia wodą wywierającą parcie hydrostatyczne wartość ta nie może być mniejsza niż 4 mm. Wymagana wartość warstwy suchej dla danego obciążenia zależy od systemu izolacji i jest podawana na pojemnikach przez producenta mas bitumicznych. W żadnym miejscu wymagana grubość warstwy nie może być przekroczona o 50%. W przypadku przerw w pracy grubość warstwy powłoki w danym miejscu musi być zredukowana do zera. Podczas ponownego rozpoczęcia robót w miejscu przerwania powłoki trzeba stosować nakładki. Nie wolno przerywać wykonywania powłoki w narożach. Szczególnie należy uważać na wyokrąglenia i górne zakończenie ścian.
Obecnie często rezygnuje się z wykonania izolacji poziomej powyżej strefy wody rozpryskowej (strefa cokołu budynku). Starannie wykonana izolacja pionowa strefy wody rozpryskowej przy użyciu hydraulicznie wiążących mikrozapraw uszczelniających zapobiega w normalnych warunkach przemoknięciu muru. Jeżeli jednak spodziewane jest powstanie uszkodzenia uszczelnienia cokołu – uwarunkowane użytkowaniem – względnie może dojść do oddziaływania wilgoci podchodzącej kapilarnie należy wykonać izolację poziomą.
Wykonana izolacja powinna być zabezpieczona przed uszkodzeniami mechanicznymi warstwą ochronną, które wykonuje się najczęściej z materiałów ciepłochronnych (termoizolacji). Do przyklejania warstw ochronnych do podłoża trzeba stosować klej, odpowiedni dla danej powłoki bitumicznej. Najczęściej jest to sam materiał hydroizolacyjny.
Systemy izolacji pionowej i poziomej z mas bitumicznych znajdują zastosowanie zarówno w budynkach istniejących, jak i nowo wznoszonych.
