Na co zwrócić uwagę przy wyborze izolacji instalacji?

Niewłaściwie dobrany materiał izolujący instalacje może zarówno generować wyższe koszty eksploatacji budynku, jak i powodować konieczność dokonywania żmudnych, pochłaniających czas oraz pieniądze remontów.

Izolacje - szare, czarne bądź kolorowe otuliny - jak ważną pełnią funkcję? To właśnie od ich jakości, grubości oraz parametrów technicznych zależy późniejszy komfort użytkowania domu czy mieszkania. Nikt nie wyobraża sobie konieczności kucia ścian w pieczołowicie wyposażonych wnętrzach i nikt nie chce ponosić wyższych kosztów z tytułu niesprawnie funkcjonującej izolacji instalacji.
Dlatego też dobrze jest jeszcze przed rozpoczęciem budowy, na etapie tworzenia projektu czy sporządzania kosztorysu, zorientować się czy rodzaj oraz ilość otulin przewidzianych do zastosowania przez wykonawcę będą odpowiadały wymogom formalnym oraz jakościowym.

Izolacja zgodnie z prawem

To, jakiego rodzaju izolacje powinny zostać zastosowane w budynku określa „Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie  warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie”, przepisy Polskiej Normy PN-B-02421:2000 „Ogrzewnictwo i ciepłownictwo – Izolacja cieplna przewodów, armatury i urządzeń – Wymagania i badania odbiorcze” oraz Polskiej Normy PN-EN ISO 12241 „Izolacja cieplna wyposażenia budynków”, w których zostały doprecyzowane wymagania dotyczące przede wszystkim minimalnych grubości otulin używanych do izolowania poszczególnych instalacji. „Standardowo przyjmuje się, że w budownictwie jednorodzinnym grubość zastosowanych izolacji powinna wynosić od 13 do 20 mm, a nawet 25 mm. Niestety, w ramach oszczędności praktykowane jest stosowanie otulin dużo cieńszych 6 oraz 9 mm. Tylko pozornie pozwala to na oszczędności w ramach całego budżetu inwestycji. W perspektywie późniejszych kosztów eksploatacji budynku czy komfortu jego użytkowania powoduje poważne straty”, mówi Jarema Chmielarski, Dyrektor Obsługi Technicznej Rynku firmy Armacell.

Otuliny dobrane do instalacji

Poza wymaganiami bezpośrednio dyktowanymi przez akty prawne, otuliny powinny być dobrane odpowiednio do rodzaju instalacji, do których będą zastosowane. Innego rodzaju materiałem izolacyjnym powinniśmy się posłużyć w przypadku instalacji sanitarnych, innego rodzaju otuliny przeznaczone są do kanałów klimatyzacyjnych czy instalacji solarnych. Przeszłością jest stosowanie szkodliwych dla zdrowia i podatnych na mechaniczne uszkodzenia izolacji azbestowo-gipsowych, które były popularne jeszcze w latach dziewięćdziesiątych.
Współcześnie możemy wybierać spośród wielu rodzajów otulin instalacji, jednak najpowszechniejszymi ze względu na wysokie właściwości są te wykonane ze spienionego polietylenu oraz kauczuku syntetycznego.
„Podstawowym parametrem, który rzutuje na wybór odpowiedniego rodzaju izolacji jest współczynnik przewodzenia ciepła λ. Im niższa jest jego wartość, tym otulina lepiej chroni przed ucieczką cennego ciepła na zewnątrz instalacji. Ponadto w instalacjach klimatyzacyjnych ważnym czynnikiem jest również współczynnik przenikania dyfuzyjnego pary wodnej – im wyższy tym lepiej, ponieważ zabezpiecza otulinę przed zawilgoceniem oraz utratą właściwości izolacyjnych”, mówi Jarema Chmielarski.
Materiały izolacyjne wykonane z pianek polietylenowych oraz kauczuku syntetycznego, dzięki wysokiej  termoizolacyjności, sprawdzają się nie tylko w wysokich temperaturach występujących w instalacjach grzewczych lecz również w instalacjach niskotemperaturowych, takich jak np. systemy klimatyzacyjne i chłodnicze. Ponadto cechują się znacznie ograniczoną higroskopijnością (chłonność wody) oraz znakomitymi właściwościami antyroszeniowymi (zapobiegają kondensacji pary wodnej) oraz fonoizolacyjnymi (tłumią dźwięki), znajdując szerokie zastosowanie m.in.  w instalacjach grzewczych, sanitarnych i wodno-kanalizacyjnych.