13 najczęściej popełnianych błędów wykonawczych przy ocieplaniu elewacji

Najczęściej stosowane rozwiązania dotyczące naprawy czy konserwacji fasady w dużym stopniu zależą od prawidłowej diagnostyki definiującej rodzaj problemu i przyczyny jego powstania. Bardzo często wymagają też głębszej analizy stanu technicznego istniejącego systemu ocieplenia i warstwy wykończeniowej. Dopiero od pełnej diagnostyki stanu elewacji zależy sposób jej naprawy czy renowacji.

W zależności od wyniku przeprowadzonej analizy dobierane są odpowiednie rozwiązania. Opinie techniczne powinny zawierać szczegółowy opis obecnego stanu oraz wnioski dotyczące rodzaju i sposobu wykonania zalecanych robót.
Prawidłowo przeprowadzona diagnostyka, poza podstawowymi danymi identyfikacyjnymi musi uwzględniać:

• szczegółowy opis stanu podłoża, tj. istniejącego ocieplenia, a także powierzchni, na której zostało ono zainstalowane; 
• wnikliwą analizę materiałów (stanu, rodzaju i ich grubości) użytych do jego wykonania;
• opis stanu orynnowania i obróbek blacharskich;
• analizę obecnego stanu technicznego ocieplenia i sposobu jego instalacji oraz innych elementów dodatkowych znajdujących się na elewacji;
• opis przyczyn mogących mieć wpływać na zabrudzenie lub skażenie mikrobiologiczne powierzchni fasady (jeżeli występują) oraz wskazania dotyczące możliwości ich usunięcia;
• zalecenia w kwestii wykonania odrębnych ocen technicznych, np. stanu konstrukcji ściany, jeśli są widoczne oznaki destrukcji powstałe m.in. wskutek osiadania budynku;
• szczegółowy opis wykonania renowacji, obejmujący kolejność robót i informację o zastosowanych produktach;
• instrukcje i karty techniczne materiałów użytych do renowacji;
• sugerowaną kolorystykę ścian zgodną z zaleceniami producenta oraz innymi wytycznymi branżowymi, np. instrukcjami technicznymi, normami;
• zalecenia Instrukcji ITB nr 447/2009 i 418/2006.

Bardzo ważne są również tzw. przeglądy okresowe elewacji, które w znacznym stopniu pomagają na bieżąco reagować na wpływ czynników, mogących z czasem rozwijać się na fasadzie, takich jak: porażenie biologiczne związane z nadmiernym nagromadzeniem części organicznych, brudu, kurzu itp. Podczas takiego przeglądu wszelkie zauważone zagrożenia lub nieprawidłowości powinny być natychmiast usuwane i naprawiane. Pozwoli to zachować trwałą elewację na wiele lat.

Najczęstsze błędy popełniane na etapie ocieplania budynku i wykończenia elewacji

1. Niedostateczna ilość zaprawy klejowej użytej do mocowania płyt izolacyjnych lub zły sposób ich przytwierdzenia - konsekwencją tego może być utrata stateczności ocieplenia, spękania przebiegające przez całość systemu.
2. Złe dopasowanie płyt izolacyjnych podczas klejenia lub brak uszczelnienia systemu pomiędzy płytami izolacji termicznej (np. piany PU) - skutkiem są liniowe mostki termiczne.
3. Niedostateczna liczba łączników mechanicznych lub niezastosowanie wbrew zaleceniom - utrata stateczności ocieplenia, spękania przebiegające przez całość systemu.
4. Zbyt głębokie zamocowanie łaczników mechanicznych - powoduje to tzw. efekt biedronki na elewacji w okresach podwyższonej wilgotności i obniżonej temperatury otoczenia.
5. Zastosowanie zbyt cienkiej warstwy zbrojnej - skutek, to pogorszenie i osłabienie systemu ocieplenia pod kątem odporności mechanicznej.
6. Użycie siatkia zbrojnej o nieskiej odporności na alkalia - degradacja siatki w czasie, skutkująca zniszczeniem warstwy zbrojonej, odspojeniami, spękaniami itp.
7. Brak obróbek blacharskich i uszczelnień w obrębie połączeń systemu z innymi elementami elewacji (np. parapetem) - penetracja poprzez czynniki atmosferyczne w głąb systemu, obniżenie izolacyjności, odspojenia składników systemu.
8. Zastosowanie zbyt ciemnej kolorystyki na elewacji (HBW < 25) - spękania widoczne na warstwie wierzchniej systemu mogące przechodzić przez wyprawę wierzchnią i warstwę zbrojoną, co skutkuje penetracją ocieplenia przez czynniki atmosferyczne.
9. Zbyt duża ilość wody podczas aplikacji materiałów systemowych (klejów, tynków, farb) - osłabienie parametrów technicznych systemu.
10. Zastosowanie materiałów uzupełniających system (listew przyokiennych, narożników) o niskiej jakości lub ich brak - pogorszenie estetyki, narażenie na uszkodzenia w obrębie naroży, możliwość penetracji systemów przez czynniki atmosferyczne w obrębie połączeń (np. stolarki okiennej).
11. Zastosowanie wyrobów pochodzących od rożnych producentów - brak kompatybilności pomiędzy poszczególnymi warstwami ocieplenia, która może doprowadzić do spękań i odspojeń.
12. Nadmierne rozcieńczenie farby podczas malowania elewacji - obniżenie parametrów technicznych farby, jej zbytnie wymywanie, utrata koloru.
13. Aplikacja materiałów w warunkach innych niż zalecane przez producenta oraz brak zachowania odpowiednich przerw technologicznych - spękania materiałów, złuszczenia, odspojenia, wysolenia na elewacji (szczególnie na tynkach mineralnych), osłabienie parametrów technicznych oraz ochrony biocydowej.