Ocieplenie poddasza w drewnianym domu szkieletowym
Najczęstszym błędem popełnianym przy budowie domu z poddaszem użytkowym jest niewłaściwe wykonanie wentylacji połaci dachu lub nawet jej brak. Częstym błędem jest też zły układ warstw w ocieplonych ściankach kolankowych.
Błędy
- Niewłaściwa wentylacja poddasza
Źle rozwiązana wentylacja powoduje następujące zagrożenia:
– zawilgocenie drewnianej konstrukcji dachowej, wskutek czego może ona ulec zagrzybieniu,
– zawilgocenie izolacji termicznej, które zawsze pogarsza jej właściwości izolacyjne,
– przegrzewanie się wnętrza domu latem.
Problemy związane ze złą wentylacją występują w budynkach, w których:
– szczeliny wentylacyjne są niedrożne lub gdzie nie ma ich wcale,
– nie ma otworów nawiewnych w okapie dachu,
– nie zostawiono otworów wywiewnych w kalenicy,
– otwory nawiewne i wywiewne są niedrożne. - Zły układ warstw w ściance kolankowej i w stropie
Częstym błędem popełnianym podczas budowania domów z poddaszem użytkowym jest zły układ warstw w ocieplonych ściankach kolankowych. Dzieje się tak, ponieważ ścianki i fragmenty stropu za ściankami w nieogrzewanej części poddasza nie są traktowane jako przegrody zewnętrzne. Dlatego nie stosuje się w nich wszystkich warstw wynikających z zasad technologii budownictwa szkieletowego: w ściankach kolankowych brakuje zwykle wiatroizolacji, a w stropie traktowanym błędnie jako przegroda wewnętrzna nie umieszcza się ani paro-, ani wiatroizolacji (rys. 1).
| Rys. 1 Zły układ warstw w ściance kolankowej i w stropie |
Wentylacja: Jak powinno być
– folię (siatkę z żyłki lub drutu miedzianego) mocuje się do łat nabitych po obu stronach każdej krokwi (rys. 2).
| Rys. 2 Folia (siatka z żyłki albo drutu miedzianego) rozciągnięta pomiędzy łatami nabitymi z obu stron krokwi - przekrój w poprzek krokwi |
– folię układa się bezpośrednio na krokwiach, na które następnie nabija się łaty pod płyty poszycia (rys. 3).
Na korzyść drugiego rozwiązania przemawia:
– możliwość ułożenia grubszej warstwy izolacji cieplnej,
– zużycie mniejszej liczby łat - do każdej krokwi mocuje się jedną łatę, a nie dwie,
– łatwiejszy i szybszy montaż folii.
W obu rozwiązaniach folia musi mieć dużą paroprzepuszczalność (powyżej 1000 g/m2/24g).
Błędem jest stosowanie folii wiatroizolacyjnej, która ma zbyt małą paroprzepuszczalność (około 100 g/m2/24g). Taka folia nie pozwoli na swobodny odpływ pary wodnej, która przedostała się z wnętrza domu do izolacji dachu.
Aby wentylacja była sprawna, otwory nawiewne muszą znajdować się w okapie dachu, a wywiewne - w kalenicy.
Powinno się je osłonić na przykład siatką, zabezpieczając je w ten sposób przed wnikaniem deszczu i śniegu oraz owadów.
Najprostszym, ale poprawnym rozwiązaniem ocieplenia połaci poddasza ze ściankami kolankowymi jest ułożenie izolacji na całej jej długości (rys. 4).
Nie ociepla się więc ścianek kolankowych ani nie wykańcza płytami gipsowo-kartonowymi fragmentów połaci za tymi ściankami.
Układ warstw w połaci dachu (rozpoczynając od spodu) powinien być następujący:
– paroizolacja z folii polietylenowej o grubości 0,15 mm,
– izolacja cieplna takiej grubości, by zapewniała współczynnik przenikania ciepła U mniejszy niż 0,3 W/(m2K),
– folia o dużej paroprzepuszczalności (powyżej 1000 g/m2/24 h),
– szczelina wentylacyjna grubości 3-4 cm,
– poszycie dachu, na przykład z wodoodpornych płyt wiórowych V-100 lub OSB,
– papa,
– pokrycie (na przykład dachówka bitumiczna).
Innym sposobem jest ocieplenie ścianek kolankowych i fragmentów stropu za nimi (rys. 5).
Układ warstw w ściance kolankowej i w stropie (patrząc od wewnątrz) powinien być następujący:
– płyta gipsowo-kartonowa,
– paroizolacja,
– izolacja cieplna takiej grubości, by zapewniała współczynnik przenikania ciepła U mniejszy niż
0,3 W/(m2K)
– wiatroizolacja.
