Ocieplanie: ściany trójwarstwowe
Udział strat cieplnych przez ściany zewnętrzne budynku może sięgać nawet 32% całkowitych strat. Izolacja ściany zewnętrznej może te straty wielokrotnie zredukować. Stąd też ta metoda ocieplania – chociaż mniej popularna niż bezspoinowy system ocieplania (dawniej metoda lekka-mokra) jest również powszechnie stosowana.
Wełna mineralna
Ściana trójwarstwowa składa się ze ściany konstrukcyjnej, materiału izolacyjnego, pustki powietrznej oraz zewnętrznej warstwy licowej (okładzina zewnętrzna). Warstwą osłonową jest najczęściej otynkowany od zewnątrz mur ceglany grubości 1/2 cegły lub z cegły klinkierowej spoinowanej. Zaletą izolacji wykonanej z wełny mineralnej w technologii muru warstwowego jest przede wszystkim możliwość dodatkowej izolacji ścian zewnętrznych starych budynków poprzez dołożenie nowej warstwy - izolacji i warstwy osłonowej. Ten rodzaj ocieplenia jest dodatkowo odporny na uszkodzenia warstwy izolacyjnej.
Budowa ściany trójwarstwowej
W spoinach poziomych montuje się kotwy (2) łączące warstwy konstrukcyjne muru nośnego (1) z warstwą muru osłonowego (5). Kotwy (wykonane są z ocynkowanego drutu stalowego średnicy 4 mm z dystansem) powinny być rozmieszczone co drugą spoinę w pionie, czyli co 50 cm i co 75 cm w poziomie. Minimalna długość ich zakotwienia w warstwach murowych wynosi 5 cm. W narożnikach i przy otworach okiennych oraz drzwiowych należy zamocować dodatkowe kotwy.
Po wykonaniu muru nośnego i stwardnieniu zaprawy tak aby usztywniły się kotwy, układa się warstwę ocieplenia. Producenci materiałów izolacyjnych z wełny mineralnej oferują całą gamę płyt (lamelowych lub zwykłych) grubości do 120 mm, mających zastosowanie w tej metodzie ocieplania ścian zewnętrznych.
Ułożenie płyt termoizolacji względem siebie, zarówno w pionie jak i w poziomie, musi być wykonane na styk bez jakichkolwiek szczelin. Izolacja ma przylegać do muru nośnego, a po przeciwległej stronie musi zostać zabezpieczona dystansem kotwy. Dystans powinien przylegać do wełny mineralnej większą średnicą, natomiast mniejszą średnicą do muru osłonowego. Po założeniu dystansu, drut kotwy należy zaginać tak, aby w spoinie poziomej muru długość zakotwienia wynosiła około 4–5 cm.
Trzeba przestrzegać zasady, aby warstwa termoizolacji na całej powierzchni była oddzielona od muru osłonowego pustką powietrzną o szerokości około 2,5 cm. Mur trójwarstwowy może mieć pustkę powietrzną: wentylowaną lub niewentylowaną.
Ściany z wentylowaną pustką powietrzną należy stosować w rejonach nadmorskich i górskich, czyli tam, gdzie występują częste deszcze i mgły utrudniające odparowanie wilgoci z zewnętrznej warstwy ściany. Wentylację szczeliny wykonuje się przez pozostawienie w dolnej i górnej części muru osłonowego otworów (nawiew i wywiew powietrza) o łącznej powierzchni 150 cm2 przypadających na każde 20 m2 ściany. W otworach montuje się puszki wentylacyjne, które zabezpieczają wartwę izolacji przed gryzoniami i większymi owadami.
