Ogrzewanie podłogowe wodne na mokro i na sucho – na czym polega, różnice, rozwiązania, kryteria wyboru
Ogrzewanie podłogowe wodne to najpopularniejsza forma ogrzewania płaszczyznowego, obecnie bardzo często wybierana jako system grzewczy w domach jednorodzinnych i nie tylko. W artykule piszemy o dwóch systemach konstrukcyjnych ogrzewania podłogowego – na mokro i na sucho. Czym się charakteryzują mokry i suchy montaż ogrzewania podłogowego, jakie mają zastosowania? Odpowiadamy.
Spis treści
- Ogrzewanie podłogowe wodne – rodzaje
- Ogrzewanie podłogowe wodne na mokro
- Ogrzewanie podłogowe wodne – metoda na sucho
- Czym się różni ogrzewanie podłogowe w systemie mokrym i suchym?
- Projekt ogrzewania podłogowego – dlaczego jest tak istotny?
Ogrzewanie podłogowe wodne – rodzaje
Ogrzewanie podłogowe to, obok rzadziej stosowanego ściennego i sufitowego, popularny typ ogrzewania płaszczyznowego. Działanie tego systemu opiera się na wykorzystaniu zjawiska promieniowania oraz przejmowania ciepła. Taka instalacja zapewnia wysoki komfort cieplny, a dzięki niższej energii czynnika grzejnego – jest energooszczędna. W przeciwieństwie do wysokotemperaturowego ogrzewania grzejnikowego, w ogrzewaniu płaszczyznowym nie dochodzi do nadmiernej, dodatniej jonizacji powietrza, która jest niekorzystna dla człowieka. Ograniczone jest też zjawisko konwekcji, powodujące unoszenie się kurzu.
Wyróżnia się trzy rodzaje ogrzewania podłogowego, w zależności od czynnika grzejnego:
- wodne: ciepło przekazywane jest za pomocą wody przepływającej w przewodach;
- elektryczne: system składa się z mat lub kabli grzewczych;
- na podczerwień: elementy grzewcze emitują promieniowanie podczerwone, które zamiast ogrzewać powietrze, jest absorbowane przez osoby i przedmioty w pomieszczeniu.
Ogrzewanie wodne, według sposobu zabudowy wężownicy grzewczej, powszechnie dzieli się na dwa typy:
- ogrzewanie w systemie mokrym;
- ogrzewanie w systemie suchym.
Niskotemperaturowa instalacja wodna może być zasilana z niskotemperaturowego źródła ciepła (np. pompa ciepła, kocioł kondensacyjny) lub może współpracować ze źródłem ciepła o wyższych parametrach, z zastosowaniem układu obniżającego temperaturę wody grzewczej.
Wodne systemy grzewcze wykorzystywane są nie tylko w budownictwie jednorodzinnym. Coraz częściej znajdują zastosowanie także w halach magazynowych i przemysłowych, w obiektach sakralnych i obiektach sportowych (np. pływalnie, łaźnie, murawy boisk).
Ogrzewanie podłogowe wodne na mokro
Ogrzewanie podłogowe wykonywane metodą na mokro to tradycyjna, najbardziej popularna forma montażu „podłogówki”. Tego typu rozwiązanie konstrukcyjne, zgodnie z normą PN-EN 1264, jest określane jako „grzejnik podłogowy typu A”. Charakteryzuje się o tym, że rury grzewcze umieszczone są na izolacji lub nad izolacją w warstwie jastrychu. W zależności od odstępu rur od izolacji cieplnej, konstrukcje typu A można dalej podzielić na:
- A1 (0 do 5 mm);
- A2 (powyżej 5 do 15 mm);
- A3 (powyżej 15 mm).
Instalacje ogrzewania podłogowego w systemie mokrym wykonuje się według zaleceń producenta. W praktyce stosuje się np. rury tworzywowe w zakresie 16, 17, 20 mm mocowane na płytach styropianowych za pomocą wbijanych spinek U-kształtowych, klipsów lub listew montażowych. Powstałe wężownice zalewa się warstwą jastrychu na bazie zaprawy cementowej lub gipsowej (anhydrytowej). Dodatek plastyfikatora zwiększa wytrzymałość i elastyczność jastrychu. Wylewka pełni 2 funkcje: jest elementem konstrukcyjnym przenoszącym obciążenia oraz warstwą odprowadzającą ciepło. Podczas wykonywania wylewki należy zadbać, aby była właściwie wypoziomowana.
Montaż jest dość czasochłonny – w przypadku jastrychu anhydrytowego czas wiązania to minimum 7 dni; w przypadku jastrychu cementowego natomiast – co najmniej 21 dni. Całkowita grubość systemu grzejnika podłogowego w systemie mokrym (nie wliczając w to wykończenia podłogi) wynosi 75-200 mm. Wartość ta zależy od warunków temperaturowych w konkretnym miejscu usytuowania grzejnika. Na etapie wykonywania instalacji podłogowej konieczne jest zastosowanie szczelin dylatacyjnych (tzw. podłoga pływająca).
W „mokrej podłogówce” dopuszcza się wiele sposobów układania rur grzewczych – z reguły stosuje się układ ślimakowy lub meandrowy. Wybierając to rozwiązanie, należy też pamiętać, że rodzaj wykończenia podłogi będzie miał wpływ na wydajność cieplną systemu. Z uwagi na relatywnie duży ciężar i wysokość, ogrzewanie podłogowe metodą mokrą wykonuje się zwykle na solidnych stropach i na parterze.
Przeczytaj także:
- Ogrzewanie podłogowe wodne na mokro i na sucho. Które wybrać? Wady i zalety
- Rozdzielacze w instalacjach grzejnikowych i ogrzewania podłogowego. Rodzaje, budowa, funkcje
- Wysokotemperaturowe pompy ciepła - jakie mają zastosowanie? Ile kosztują? Czym się różnią od pomp niskotemperaturowych?
Ogrzewanie podłogowe wodne – metoda na sucho
Pojęcie ogrzewania płaszczyznowego „metodą suchą” odnosi się do układu konstrukcyjnego, w którym przewody umieszczone są w górnej części warstwy izolacji cieplnej. Norma PN-EN 1264 definiuje taki sposób umieszczenia przewodów jako „typ B”. Przed przystąpieniem do wykonania ogrzewania podłogowego metodą suchą należy oczyścić powierzchnię podłogi.
Rury grzewcze umieszcza się na specjalnych rowkowanych płytach styropianu (w układzie meandrowym lub ślimakowym), a następnie pokrywa płytami suchego jastrychu (zwykle płytami gipsowo-włóknowymi), których grubość dobierana jest w zależności od obciążenia użytkowego podłogi. Stalowe lamele w rowkach płyt, folia metalizowana (aluminiowa) lub ocynkowane blachy stalowe umieszczane na rurach zapewniają lepsze i równomierne przekazywanie ciepła do płyt jastrychu.
Metoda sucha, podobnie jak mokra, również wymaga zastosowania dylatacji. Lekka i stosunkowo niewielka grubość konstrukcji pozwala na użytkowanie „suchej podłogówki” także na poddaszach, w budownictwie szkieletowym oraz obiektach o ograniczonej wysokości podłogi. Ogrzewanie podłogowe na sucho sprawdza się w przypadku starych remontowanych budynków oraz w nowoczesnych konstrukcjach budowanych z wykorzystaniem technologii lekkiej z drewnianymi stropami na legarach. Co istotne, od razu po zakończeniu montażu i przeprowadzeniu próby ciśnieniowej można rozpocząć układanie i wykończenie podłogi.
Czym się różni ogrzewanie podłogowe w systemie mokrym i suchym?
Zarówno ogrzewanie podłogowe wodne w systemie mokrym, jak i suchym mają mniej więcej tyle samo zalet, co wad. Stąd wybór konkretnej metody powinien być uzależniony od rodzaju obiektu budowlanego, a także oczekiwań i możliwości inwestora. Metoda mokra jest nieco bardziej problematyczna w wykonaniu. Trzeba bowiem zadbać o odpowiednie wykonanie wylewki, w tym m.in. zachować wymaganą grubość jastrychu, a także uwzględnić zjawisko rozszerzalności termicznej (dylatacje).
Dodatkowo, proces montażu jest wydłużony o czas wygrzewania płyty (nawet do 21 dni). Całość jest też dość ciężka i o znacznej grubości. Z drugiej strony – mokra podłogówka jest tania i solidna – ma dużą wytrzymałość mechaniczną. Dzięki niewielkiej bezwładności cieplnej, dłużej trzyma też ciepło. Ten rodzaj montażu ogrzewania podłogowego sprawdzi się przede wszystkim w nowo powstających budynkach. W przypadku zastosowania w starszych, remontowanych obiektach – muszą to być budowle o wytrzymałych konstrukcjach.
Montaż ogrzewania podłogowego metodą suchą, w porównaniu do metody mokrej, zajmuje znacznie mniej czasu i jest łatwiejszy. Nie ma tu potrzeby oczekiwania na wiązanie i wygrzewanie jastrychu, ponieważ korzysta się z gotowych, „suchych” płyt. System jest lekki, dzięki czemu nie obciąża nadmiernie konstrukcji budynku. Niewielka grubość umożliwia układanie warstw instalacji na istniejącej posadzce. Podłogówka sucha doskonale nadaje się więc do zastosowania w remontowanych budynkach o słabszych stropach. Decydując się na metodę suchą, trzeba liczyć się z wyższymi kosztami.
Projekt ogrzewania podłogowego – dlaczego jest tak istotny?
Warunkiem właściwego działania ogrzewania płaszczyznowego jest poprawny montaż systemu, a także sporządzenie odpowiedniego projektu instalacji. Jest on niezbędny do określenia zapotrzebowania cieplnego, doboru temperatury zasilania, średnic przewodów czy ich rozmieszczenia, a także dopasowania rodzaju wykończenia podłogi. Źle wykonany projekt lub brak przestrzegania zaleceń projektanta może skutkować rozmaitymi problemami podczas eksploatacji, jak np. niedogrzewanie pomieszczeń, zbyt wysoka temperatura powierzchni podłogi, a w skrajnych wypadkach nawet jej uszkodzenie.
Ogrzewanie podłogowe (szczególnie w przypadku wyboru metody mokrej), zaleca się uwzględnić już na etapie projektowania budynku. Nie trzeba się wtedy ograniczać rezerwą wysokości systemu, a jej poszczególne warstwy można dobrać praktycznie dowolnie.
