Projektowanie kotłowni olejowych

Właściwie wykonany projekt kotłowni olejowej składa się z kilku elementów, z których każdy ma równorzędne znaczenie. Przepisy regulują wielkość pomieszczenia, rozmieszczenie kotłów oraz odporność ogniową ścian i stropów kotłowni. W projekcie uwzględnia się także rozmieszczenie dróg ewakuacyjnych zapewniających bezpieczeństwo. Ważną rolę odgrywa wentylacja pomieszczenia i odprowadzenie spalin. Należy także zapewnić właściwe warunki magazynowania paliwa.

Pomieszczenie kotłowni 

Kotły olejowe, o łącznej zainstalowanej mocy znamionowej powyżej 50 kW, mogą być ustawione tylko w pomieszczeniach kotłowni, specjalnie wydzielonych do tego celu, usytuowanych w piwnicach lub przyziemiu. Pomieszczenia kotłowni mogą znajdować się powyżej przyziemia, o ile zainstalowane kotły mają zabezpieczenia przed wpływem spalin. Kotłów nie należy zestawiać ze sobą, a minimalna odległość między kotłami nie może być mniejsza niż 0,5 m. Odległość pomiędzy przednią częścią kotła a przeciwległą ścianą powinna zapewniać swobodny dostęp do palników i możliwość czyszczenia kotła. Nie powinna być ona jednak mniejsza niż 2,0 m. Kotły należy ustawiać na fundamencie wystającym co najmniej 5 cm ponad poziom podłogi.
Kotłownia nie może być bezpośrednio połączona z pomieszczeniami, w których mogą przebywać ludzie, z wyjątkiem pomieszczeń dla obsługi. W celu optymalnego rozprowadzenia ciepła kotłownia powinna być zlokalizowana centralnie. Pomieszczenia kotłowni powinny mieć wysokość w świetle konstrukcji nie mniejszą niż 2,2 m oraz mieć oświetlenie naturalne i sztuczne. Powierzchnia okien nie powinna być mniejsza niż 1/15 powierzchni podłogi.

Komin  

Kominy powinny być usytuowane zgodnie z przepisami budowlanymi i zaleceniami kominiarskimi. Komin należy umieszczać jak najbliżej kotłów, w najwyższej części budynku przy ścianach wewnętrznych (wnętrze o stałym przekroju powinno być szczelne i gładkie). Dopuszcza się kominy dobudowane do ścian zewnętrznych i wolnostojące. Zaleca się, aby odległość od najdalej położonego kotła do komina nie była większa niż 0,5 jego wysokości. Wymiary komina - wysokość i przekrój - muszą być dobrane do mocy kotła, ilości spalin i uzgodnione z producentem urządzeń. Minimalna wysokość komina ponad kalenicą wynosi 0,4 m.
Ze względu na niską temperaturę spalin, kominy należy wykonywać z materiałów odpornych na korozję powodowaną przez działanie kwaśnego kondensatu. Najczęściej stosowane są kominy ze stali nierdzewnej kwasoodpornej lub kominy ceramiczne z rur szamotowych, rzadziej ze specjalnego szkła żaroodpornego.
Wewnętrzna średnica wkładu kominowego nie powinna być mniejsza niż średnica wylotu spalin z kotła. Należy również pamiętać o dopływie powietrza zewnętrznego, by zapewnić prawidłowy proces spalania oraz wentylację.

Drogi ewakuacyjne  

Drogi ewakuacyjne z kotłowni powinny odpowiadać wymaganiom technicznym. Zaleca się, aby pomieszczenia kotłowni, w których zainstalowane są kotły o łącznej wydajności powyżej 350 kW miały dwa, najlepiej przeciwlegle położone, wyjścia ewakuacyjne. Co najmniej jedno z nich musi prowadzić na zewnątrz, drugie może wychodzić na korytarz lub klatkę schodową, jeśli pomieszczenia te spełniają warunki stawiane drogom ewakuacyjnym. Drzwi i luki powinny: otwierać się zgodnie z kierunkiem drogi ewakuacyjnej, być wyposażone w samozamykacze oraz mieć szerokość w świetle wynoszącą minimum 90 cm. Pomieszczenie kotłowni powinno tworzyć wydzieloną strefę pożarową. Odporność ogniową elementów konstrukcyjnych budynku, otaczających pomieszczenie kotłowni (ścian, słupów i stropów oraz drzwi) należy ustalić zgodnie z wymaganiami warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki.

Ściany i stropy

Ściany i stropy wydzielające pomieszczenie kotłowni zlokalizowanej w budynku mieszkalnym lub użyteczności publicznej, w której zamontowane są kotły o wydajności powyżej 50 kW, powinny mieć odporność ogniową co najmniej 60 minut, a zamknięcia otworów w ścianach i stropach co najmniej 30 minut. W budynkach wysokościowych wymagania te zaostrzono odpowiednio do 120 i 60 minut. Podłoga powinna być wykonana z materiałów nienasiąkliwych oraz niepalnych (na przykład lastriko, terakota lub beton) i pomalowana odpowiednimi impregnatami olejoodpornymi i wodoszczelnymi.

Wentylacja

Pomieszczenie kotłowni powinno mieć wentylację, umożliwiającą napływ oraz wywiew powietrza. Napływ powietrza czerpanego z zewnątrz powinien się odbywać przez co najmniej jedno urządzenie. Kotłownia powinna mieć kanały nawiewne umieszczone w przegrodzie zewnętrznej, przy czym dolna ich krawędź powinna być umieszczona nie wyżej niż 30 cm ponad poziomem podłogi. Powierzchnia otworów i kanałów nawiewnych powinna wynosić co najmniej 5 cm² na każdy kilowat nominalnej mocy cieplnej kotłów, nie mniej jednak niż 300 cm². Kanały i otwory nawiewne powinny być niezamykane. Otwory czerpne położone w pobliżu ruchliwych ulic o dużej emisji spalin samochodowych i kurzu, należy usytuować nie niżej niż 1,8 m od poziomu jezdni. Kotłownia powinna mieć niezamykane kanały i otwory wywiewne, umieszczone możliwie blisko stropu. Powierzchnia otworów wywiewnych powinna być równa co najmniej połowie powierzchni otworów nawiewnych, nie mniejsza jednak niż 200 cm². Otwory przez które wywiewane jest powietrze należy lokalizować w strefie podsufitowej dla gazów lżejszych od powietrza, a dla gazów i par cięższych - w strefie przypodłogowej. Przewody wentylacyjne w kotłowni powinny mieć ognioodporność ścianek minimum 60 minut i zabezpieczać przed przedostaniem się ognia do innych pomieszczeń.

Magazyn opału 

Magazynowanie w budynku więcej niż 5000 dm³ oleju opałowego możliwe jest tylko w wydzielonym i przystosowanym do tego celu pomieszczeniu. Magazyn opału powinien być wydzieloną strefą pożarową i być oddzielony od sąsiednich pomieszczeń przegrodami budowlanymi o odporności ogniowej co najmniej 240 minut dla ścian i stropów oraz 120 minut dla zamknięć otworów. Drzwi muszą otwierać się na zewnątrz i mieć odporność ogniową co najmniej 60 minut. W razie awarii, pomieszczenie magazynowe musi przejąć i zatrzymać, w przestrzeni lub wannie wychwytującej, 2/3 objętości oleju wyciekającego z baterii zbiorników, a w przypadku jednego zbiornika - całej objętości magazynowej cieczy. Przestrzeń wychwytującą może stanowić całe pomieszczenie magazynowe, jeżeli progi w drzwiach są dostatecznie wysokie i nieprzesiąkliwe dla oleju opałowego. Wannę wychwytującą można też uzyskać poprzez zastosowanie zbiornika dwupłaszczowego.
Pomieszczenie magazynu powinno mieć sprawną wentylację, zapewniającą 2-4 wymian powietrza na godzinę.