Montaż stolarki okiennej

Prawidłowy montaż okien, jest dla ich sprawnego funkcjonowania, równie ważny jak właściwe wykonanie samego okna.

Zaleca się montaż stolarki okiennej w nieotynkowanych ościeżach, po zakończeniu tynkowania ścian wewnętrznych i zewnętrznych. Przed tynkowaniem ościeży, zewnętrzne płaszczyzny stolarki należy osłonić, np. płytą pilśniową lub folią polietylenową, papierem lub taśmą samoprzylepną. Dla okien drewnianych taśmy samoprzylepne muszą być dopuszczone do użycia na powierzchnie lakierowane farbami akrylowymi.

Montaż okna dzieli się na cztery etapy:
I. Ustawienie okna w otworze okiennym
II. Zamocowanie okna
IIII. Uszczelnienie dystansu wokół ramy okiennej
IV. Regulacja i kosmetyka

Ad I

Przed przystąpieniem do ustawiania ramy w otworze okiennym należy wyznaczyć poziom okien na danej kondygnacji, a w budynkach kilkukondygnacyjnych również piony otworów okiennych tak, żeby po zainstalowaniu wszystkich okien na danej ścianie budynku uzyskać równe linie poziomów i pionów układu okien.

W tym celu należy wykonać następujące czynności:

1. Wyjąć skrzydła z ramy okiennej (ościeżnicy).

2. Wpasować ramę w otwór okienny. 

3. Ustawić ramę w poziomie, pionie oraz odpowiedniej płaszczyźnie z zachowaniem dystansu (fugi) wokół ramy o szerokości wynoszącej minimum 1 cm (rys.1).

Fuga powinna być rozmieszczona równomiernie wokół ramy. W przypadku występowania węgarka – rama powinna mieć również w stosunku do niego dystans o szerokości minimum 1 cm (rys. 2).
4. Ramę okienną ustawia się w otworze z użyciem klinów rozmieszczając je tak, żeby znajdowały się jak najbliżej punktów mocowania ramy w ościeżu i wiązań czopowych ramy.

Ad II

Rodzaj materiału ościeża oraz jego konstrukcja decydują o sposobie mocowania:

• materiał ceramiczny, beton – dybel rozporowy,
• drewno, beton komórkowy, cegły kratówki, pustaki szczelinowe – śruby z gwintem nacinającym,
• styropian (izolacja termiczna) – kotwy montażowe. Przy zastosowaniu kotew montażowych należy obowiązkowo stosować rozpórki stałe lub mechaniczne.

Montaż okna w otworze okiennym powinien następować zgodnie z poniższymi regułami:

1. Dyble i kotwy rozmieszcza się w odległości 15–20 cm od naroży ramy okiennej.
Liczba zamontowanych dybli lub kotew zależy od wymiarów okna – przy czym maksymalny rozstaw dybli lub kotew nie powinien przekraczać 80 cm (rys. 3).
2. Element ramy, w którym montowane są zawiasy, należy montować do ościeża dodatkowym dyblem lub kotwą.
3. Montaż wkrętów dyblowych lub kotwowych nie może spowodować odkształcenia ramy, wobec czego przed ostatecznym dokręceniem śrub rozporowych należy umieścić w fugach, między ramą, a ościeżem, przekładki drewniane o grubości szczeliny – jak najbliżej punktów montażowych.
4. Zamontować skrzydła w ramie i sprawdzić prawidłowość funkcjonowania skrzydła (rozwieranie, uchylanie).
Prawidłowo zamontowane okno nie wymaga regulacji, jeżeli jednak zachodzi taka potrzeba należy dokonać niezbędnych korekt w odpowiednich punktach okuć mając na uwadze:
– maksymalne odchylenie skrzydła od ramy (zaczepy mimośrodowe),
– regulację zawiasów na „środku” zakresu,
– równomierne rozłożenie przymyku skrzydła (5–6 mm) na całym obwodzie.

W przypadku, gdy długość ramy między wiązaniami czopowymi przekracza 150 cm (drzwi balkonowe, drzwi zewnętrzne, słupek ruchomy), to należy stosować rozpórki stałe lub mechaniczne przed wykonaniem czynności uszczelniania.

Ad III

Uszczelnienie dystansu (fugi) między ościeżem, a ramą okienną dokonuje się z użyciem środków plastycznych oraz elastycznych. Zalecanym materiałem plastycznym jest pianka poliuretanowa, natomiast elastycznym – silikon.
Przy uszczelnianiu pianką poliuretanową należy brać pod uwagę:

• temperaturę otoczenia,
• wilgotność powietrza,
• wielkość szczeliny,
• wielkość wzrostu objętości pianki montażowej,
• czas utwardzania i sprężystość po utwardzeniu.

Uszczelniając dystans wokół ramy okiennej powinno się: 

1. Unikać kładzenia pianki na całej szerokości ramy (uwzględnić w/w uwagi). 
2. Po utwardzeniu pierwszej warstwy, usunąć kliny montażowe i rozpórki. 
3. Miarą wewnętrzną przeprowadzić pomiary oraz sprawdzić poziom i pion oraz dokonać ewentualnych korekt.
4. W przypadku potrzeby, uzupełnić szczelinę pianką poliuretanową, a nadmiar obciąć ostrym nożem (rys. 4).

Ad IV

Po zakończeniu uszczelniania należy ponownie sprawdzić prawidłowość funkcjonowania okna i dokonać korekt w regulacji oraz kosmetyki malarskiej ewentualnych uszkodzeń powłoki lakierniczej podczas transportu i montażu (dotyczy okien drewnianych).

Dopuszczalne odchyłki:
Prawidłowo zainstalowane okno lub drzwi mogą wskazywać następujące odchyłki:

• odchyłka pionu i poziomu – 2 mm/m, jednak nie więcej niż 3 mm łącznie,
• różnica długości przeciwległych elementów – 1 mm,
• różnica przekątnych wrębu ramy – 2 mm.

Zalecane materiały i pomoce: jednoskładnikowa pianka poliuretanowa, taśma papierowa samoprzylepna do powierzchni akrylowych, poziomnica zapewniająca ww. pomiar.

tekst ADPOL S.A.