Ściany i sufity podwieszane. Płyty gipsowo-włóknowe i cementowo-włóknowe

Płyty włóknowe to materiały budowlane, do których produkcji stosuje się rozdrobnioną celulozę, wypełniacze oraz spoiwo, którym może być gips lub cement. Budulec ten znajduje zastosowanie głównie w budownictwie szkieletowym, ale nie tylko...

Płyty gipsowo-włóknowe produkowane są z gipsu syntetycznego lub naturalnego oraz rozdrobnionego papieru makulaturowego w stosunku 80 proc. do 20 proc.. Istnieje również możliwość wtórnego wykorzystania odpadów, powstających w trakcie montażu i materiałów pochodzących z rozbiórki.
W procesie nie stosuje się kleju ani chemicznych środków gruntujących. Składniki mieszane są ze sobą, a następnie nasączane wodą i prasowane pod wysokim ciśnieniem. Materiał przycinany jest do odpowiednich formatów, suszony metodą specjalnej obróbki termicznej i gruntowany wodnym roztworem krochmalowo-krzemianowym. Taką płytę budowlaną używa się do suchej zabudowy.

Płyty gipsowo-włóknowe

Produkt ten charakteryzuje jednorodna struktura materiału, w którym włókna celulozowe pełnią funkcję zbrojenia. Różni to ją od płyty gipsowo-kartonowej, w której element nośny płyty stanowi zewnętrzna warstwa - karton. Gdy struktura kartonu zostaje przerwana, następuje obniżenie właściwości mechanicznych płyty.
Jednorodna struktura płyty gipsowo-włóknowej ułatwia obróbkę materiału oraz montaż wykonywanych z niej konstrukcji. Użycie wkrętów, gwoździ czy pneumatycznie wbijanych klamer nie stanowi zagrożenia dla krawędzi płyt. Płytę cechuje dużą wytrzymałość mechaniczna (na kołku rozporowym można zawiesić ciężar 50 kg), a także odporność ogniowa - materiał jest niezapalny według Klasyfikacji Ogniowej Instytutu Badań Ogniowych ITB. W stanie wilgotnym można ją wyginać bez nacinania, maksymalnie do łuku rmin 20 cm.

Gdzie stosuje się płyty gipsowo-włóknowe?

Płyty gipsowo-włóknowe na stelażu stalowym lub szkielecie drewnianym mogą być wykorzystane do budowy ścian działowych, okładziny ścian masywnych, sufitów podwieszanych, zabudowy poddasza oraz wykorzystywane jako suche jastrychy. Nadają się do stosowania w pomieszczeniach, w których okresowo (do 10 godzin na dobę) wilgotność względna powietrza wzrasta do 85 proc. Poszczególni producenci proponują różne systemy suchej zabudowy. Możliwe jest wykonywanie przegród w klasie odporności ogniowej F 0,5 - F 2 i dźwiękochłonności do 66 dB. Na przykład godzinną odporność ogniową F1 i dźwiękochłonność 52 dB będzie miała konstrukcja z pojedynczym poszyciem płyt grubości 12,5 mm i wypełniona 60 mm warstwą wełny mineralnej gęstości 50 kg/m3. Ściana z poszyciem dwuwarstwowym ma już klasę F2. Proponowane są również gotowe elementy podłogowe z izolacją akustyczną lub termiczną oraz elementy bez izolacji, którymi można zastąpić tradycyjną wylewkę betonową.

Ściany i sufity podwieszane, a montaż płyt

W ścianach i sufitach podwieszanych o poszyciach wielowarstwowych, bezpośrednio do szkieletu mocowana jest jedynie pierwsza płyta. Kolejne płyty mocuje się wkrętami lub ocynkowanymi i pokrytymi żywicą klamrami bezpośrednio do warstwy poprzedniej. Krawędzie płyt łączy się klejem poliuretanowym, dzięki czemu uzyskuje się połączenie o wytrzymałości większej o 20 proc. od wytrzymałości materiału. Zniszczone podczas transportu lub montażu płyty skleja się i poddaje dalszej obróbce. Do klejenia używa się też masy szpachlowej, którą wypełniane są spoiny szerokości 5-7 mm. W szkielecie stalowym pionowych profili nie łączy się z profilami poziomymi.
Płyty wysokości równej wysokości pomieszczenia mocuje się wyłącznie do profili pionowych. Styki pomiędzy płytami nie wymagają wzmocnień taśmą, a narożników nie trzeba zbroić kątownikami stalowymi ani siatką. Malowania, tapetowania i układania glazury nie trzeba poprzedzać gruntowaniem płyt, gdyż przed nadmiernym wchłanianiem wilgoci są one fabrycznie zabezpieczone wodnym roztworem krochmalowo-krzemianowym. Do przyklejenia glazury jako podkład wystarcza pojedyncza warstwa płyt grubości 12,5 mm. Wszelkie grzejniki, szafki kuchenne, łazienkowe, półki z książkami, można bezpiecznie zawiesić bezpośrednio na płycie.
Używa się do tego zwykłych wkrętów do drewna śr. 5 mm (30 kg/1punkt) lub wkrętów z kołkiem rozporowym do pustych przestrzeni (50 kg/1punkt). Łukowe elementy zabudowy ścian, sufitów podwieszanych oraz lukarn wykonuje się na szablonie ze standardowych płyt wygiętych na mokro, bez nacinania ich powierzchni.

Płyty cementowo-włóknowe

Do poszyć zewnętrznych lub w miejscach, w których nie można zastosować płyt gipsowych używane są płyty cementowo-włóknowe. Produkowane są one z cementu, włókna celulozowego oraz mineralnych wypełniaczy, w proporcji około 10 proc. włókna i 90 proc. pozostałych.

Jakie zastosowanie mają płyty cementowo-włóknowe?

Z płyt cementowo-włóknowych można budować przegrody na szkielecie drewnianym lub metalowym. W zależności od przyjętych przekrojów oraz konstrukcji otrzymuje się ściany klasy ognioodporności F2 oraz o zdolności izolacyjnej ponad 60 dB. Płyty grubości od 6 do 12 mm stosuje się do pokrywania elewacji. Jako płyty balkonowe (okładziny balustrad) w nowych i remontowanych budynkach stosuje się płyty grubości 8-12 mm. Niektóre odmiany wytrzymują 100 cykli zamrażania i rozmrażania.
Płyty elewacyjne występują w kilku odmianach: płyty o gładkiej powierzchni przystosowane do pokryć farbą poliuretanową, silikonową lub lekkim tynkiem, można zamówić płyty już pokryte farbą lub kruszywem kamiennym. Trzeba pamiętać o tym, że płyty mają alkaliczny odczyn (pH około 12), dlatego należy stosować farby i powłoki odpowiednie dla elewacji betonowych. W miejscach łączenia się płyt pomiędzy płytą elewacyjną cementowo-włóknową a elementami konstrukcyjnymi (słupkami) umieszcza się uszczelki gumowe. Zabezpieczają one szkielet konstrukcji przed przedostawaniem się wilgoci. Z płyt cementowo-włóknowych można wykonywać elewacje wentylowane. Należy wówczas pamiętać o swobodnym wlocie i wylocie powietrza pod płyty elewacyjne. Wentylowanie przegrody powoduje usuwanie znajdującej się w niej wilgoci.
Niektóre płyty cementowo-włóknowe (SP) nadają się do wnętrz o nadmiernej wilgotności np. kuchni zbiorowego żywienia, pomieszczeń sanitarnych. Mają one specjalne obustronne zabezpieczenie przeciwwilgociowe nadające się do pokrycia płytkami ceramicznymi, tapetami i farbami. Wśród tych płyt występują również odmiany lekkie o ciężarze objętościowym około 1050 kg/m3, do uniwersalnego zastosowania. Porównując z nimi typowe płyty gipsowo-kartonowe, których ciężar objętościowy wynosi około 2400 kg/m3, płyty cementowo-włókniste przenoszą większe obciążenia.
Płyty grubości od 2 do 3 mm można zastosować pod papę jako niezapalną warstwę na palną konstrukcję dachu. Umożliwia to na przykład pokrycie drewnianego dachu papą termozgrzewalną, a jednocześnie zapobiega klawiszowaniu desek. Płyty mocuje się śrubami lub gwoździami. Do warstw zewnętrznych stosuje się kwasoodporne łączniki. Długie boki płyty mają 4 mm otwory, co zapewnia właściwy rozstaw mocowania, odstęp od krawędzi i ułatwia prace montażowe. montażowe.


Charakterystyka płyt - propozycje producentów