Zastosowanie płyt g-k w łazienkach
Łazienka, nawet w mieszkaniach o małej powierzchni, powinna być ładna i funkcjonalna. W dobie nowoczesnych rozwiązań stylistycznych krany i natryski stały się piękne i oszczędzające wodę. Wanny przybrały wyrafinowane, niespotykane dotąd kształty. Ściany, będące tłem dla nich, w połączeniu z nieograniczonym wzornictwem okładzin ceramicznych także wpływają na estetykę łazienki.
Stosunkowo prosty montaż oraz gwarancja łatwego dostępu do instalacji wodnych, gazowych i elektrycznych to główne zalety suchej zabudowy. Właściwości płyty gipsowo-kartonowej pozwalają kształtować indywidualne aranżacje łazienek - tworzyć łuki oraz fantazyjne pilastry, w których można ukryć rury i przyłącza. W przypadku łazienek warto jeszcze pamiętać, że po zakończeniu montażu ściany wykonanej z płyty gipsowo-kartonowej można od razu przystąpić do pokrywania jej okładziną ceramiczną. Najistotniejsza różnica przy wykonywaniu ścianek w łazience, to konieczność użycia do zabudowy impregnowanej płyty gipsowo-kartonowej. Jest ona fabrycznie oznaczona symbolem H2 (dawniej GKBI) i kolorem zielonym (opisy niebieskie). Odporność takiej płyty na zawilgocenie osiągnięto przez obłożenie hydrofobizowanego rdzenia gipsowego impregnowanym kartonem. Podobne właściwości ma płyta oznaczona symbolem FH2 (dawniej GKFI; spełnia także funkcję osłony ogniowej). Impregnowana płyta stosowana jest z powodzeniem w pomieszczeniach, w których wilgotność nie przekracza 85% przez okres 10 godzin w ciągu doby, a więc w łazienkach i kuchniach.
Płyta gipsowo-kartonowa w konstrukcji ścian łazienkowych odgrywa podwójną rolę. W przypadku nieprzewidzianych awarii lub przebudowy instalacji, demontaż ścianki wykonanej z płyty gipsowo-kartonowej jest tańszy i mniej kłopotliwy, niż ściany wykonanej w technologii mokrej (cegła, pustak). Daje to komfort łatwego dostępu do tzw. pionów.
Inne, bardziej nowoczesne rozwiązanie to tzw. ścianki instalacyjne. Wykonuje się je na słupkach z podwójnych profili typu CW, tak by końcowa grubość ściany wynosiła 260 mm i umożliwiała poprowadzenie wewnątrz niej rur o średnicy 110 mm.
Ważne jest, szczególnie w przypadku ścian pomiędzy łazienką, a częścią mieszkalną dokładne wypełnienie wnętrza ściany wełną mineralną (szklaną lub skalną) tłumiącą hałasy.
Płytki ceramiczne są odporne na działanie wilgoci, która po przeniknięciu do podłoża może być przyczyną poważnych uszkodzeń źle zabezpieczonej płyty g-k. Dlatego w przypadku suchej zabudowy zalecane jest stosowanie, w miejscach o podwyższonej wilgotności (łazienka, kuchnia), dodatkowego zabezpieczenia. Spoiny narożne, połączenie ścianki wykonanej w systemie suchej zabudowy ze ścianą nośną oraz połączenia płyt g-k zabezpieczmy zaprawami uszczelniającymi. Miejsca narażone na kontakt z wodą - przy wannach, umywalkach i brodzikach - szczególnie tam, gdzie płyta obłożona glazurą dochodzi do krawędzi białego montażu, zabezpieczamy elastycznym silikonem. Do izolowania wykorzystujemy również gotowe taśmy, które dzięki dużej elastyczności (dodatek elastomeru) pozwalają skutecznie zabezpieczyć przejścia rur wodociągowych i kanalizacyjnych przez warstwę płyt g-k. Należy pamiętać, że rury "pocą się", skrapla się na nich para wodna, która może być absorbowana w przypadku braku izolacji przez płytę g-k. Przestrzeń pomiędzy rurą a krawędzią otworu wyciętego w płycie i płytce ceramicznej uszczelnia się podobnie jak krawędzie wanien, brodzików i umywalek, a więc elastycznym silikonem.
Zaprawy uszczelniające są to fabrycznie przygotowane uszczelniacze, chroniące przed przedostawaniem się wilgoci. Mogą być stosowane wewnątrz i na zewnątrz. Mają postać proszku, który po zmieszaniu z wodą jest gotowy do użycia. Przepuszczają parę wodną. Coraz częściej nazywa się je "folią" w płynie lub folią do gruntowania.
Zaprawy klejowe (zwane klejami) to mieszanki po rozrobieniu wodą gotowe do użycia. Sprzedawane są również w formie gotowej - do natychmiastowego wykorzystania. Oprócz piasku i cementu zawierają związki chemiczne zatrzymujące część wody i powodujące tzw. retencję, czyli utwardzanie zaprawy. Zależnie od planowanych właściwości zapraw, m.in. czasu i siły wiązania, dodawane są do nich tzw. plastyfikatory, upłynniacze itp. Zastosowanie zaprawy pozwala na układanie płytek tzw. metodą cienkowarstwową (warstwa zaprawy < 5 mm).
Klejenie płytek na płycie g-k jest łatwe i nie różni się od układania ich na innych podłożach. Ważne by przed właściwym ułożeniem glazury wykonać uszczelnienie podłoża za pomocą zaprawy uszczelniającej. Szczególnie w miejscach połączeń płyt gipsowo-kartonowych oraz w narożach (miejscu łączenia płyty ze ścianą nośną umieścić elastyczne elementy izolujące). Dodatkowo można użyć specjalnej taśmy uszczelniającej (szczególnie w narożach). Na całej powierzchni ścianki należy rozprowadzić za pomocą wałka, zaprawę uszczelniającą (minimum 2 warstwy). Spełnia ona rolę impregnatu i zabezpiecza higroskopijną strukturę gipsu przed nasiąkaniem wodą z zaprawy klejowej. Powierzchnie uszczelnione należy chronić przez około 3 dni przed oddziaływaniem wody pod ciśnieniem.
Na tak przygotowaną powierzchnię nakłada się gładką pacą zaprawę klejową - grubości maks. 10 mm, na powierzchni równej 3-5 płytkom. Grubość warstwy kleju jest bardzo istotna - jeśli będzie za duża, to płytki po jakimś czasie mogą zacząć pękać. Następnie masę należy rozprowadzić szpachlą zębatą. Jeśli układamy płytki o wym. 15/15 cm, wielkość ząbków szpachli powinna wynosić 6 mm. Dla płytek o wym. 30/30 cm, zalecana wielkość ząbków to 8 mm. Właściwy dobór szpachli pozwala na pokrycie płytki klejem w min. 65% (warunek prawidłowego przyklejenia się płytki do ściany). Po zakończeniu układania okładzin ceramicznych ściennych i podłogowych, przystępujemy do fugowania (spoinowania) płytek. Rozpoczynamy je po usunięciu krzyżyków dystansowych, zdejmujemy je dopiero po stwardnieniu zaprawy. Nie wcześniej jednak niż po upływie 24 godzin od położenia płytek.
Autor: brak danych
Fugi sprzedawane są w postaci gotowych mieszanek. Przed użyciem rozrabia się je wodą, albo kupuje już rozrobione w firmowych pojemnikach. Zaprawa do spoinowania powinna pochodzić od tego samego producenta co zaprawa klejowa. Powinna być elastyczna, jeśli do mocowania płytek użyto elastycznej zaprawy klejowej.Mimo, że montaż ścianek i układanie na nich okładzin ceramicznych są łatwe, to jednak od wykonawców wymagane jest pewne doświadczenie i stosowanie się do zaleceń określolonych przez producentów w instrukcji.
